Καθώς το 2017 έχει ανακηρυχθεί ως «ΕΤΟΣ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ» από το Υπουργείο Πολιτισμού, οι Εκδόσεις Καζαντζάκη -σε συνεργασία με το Μουσείο Καζαντζάκη- πρόκειται να εκδώσουν μέσα στο αφιερωματικό έτος ένα αυτόγραφο κείμενο του Νίκου Καζαντζάκη με τον τίτλο «Το φτερωτό άλογο», το οποίο παρέμενε για χρόνια άγνωστο προς το κοινό.
Πρόκειται για ένα παιδικό παραμύθι του Νίκου Καζαντζάκη, που αποτελεί μια πρωτότυπη διασκευή μιας ιστορίας από τις Χίλιες και μία νύχτες της Σεχραζάτ (της γνωστής μας Χαλιμάς). Όσον αφορά στην έκδοση, ο Δρ. Νίκος Μαθιουδάκης, Επιστημονικός Σύμβουλος των Εκδόσεων Καζαντζάκη, έχει αναλάβει την ευθύνη της μεταγραφής και της επιμέλειας του κειμένου, ενώ η Κατερίνα Χαδουλού έχει επωμιστεί το βάρος της εικονογράφησής του.
Η Νίκη Σταύρου, «εγγονή» του Καζαντζάκη, μιλάει στο «Καλό Μεσημέρι» για την έκδοση του ανέκδοτου -μέχρι σήμερα - παραμυθιού:
Η ενασχόληση του σπουδαίου κρητικού συγγραφέα και διανοητή λογοτέχνη με την παιδική λογοτεχνία είναι γνωστή, αλλά έχει διττή υφή: από την μία πλευρά, αρχικά με μεταφράσεις και διασκευές λογοτεχνικών έργων της παγκόσμιας παιδικής λογοτεχνίας· και από την άλλη πλευρά, αργότερα, με τα ιστορικά μυθιστορήματα Ο Μέγας Αλέξανδρος και Στα Παλάτια της Κνωσού. Τα καζαντζακικά έργα παιδικής λογοτεχνίας αποτελούν μια πρωτότυπη συνεισφορά του κρητικού συγγραφέα προς τα παιδιά, αποκαλύπτοντας ιδιαίτερες λογοτεχνικές πτυχές σε γλωσσικό, ποιητικό και ιδεολογικό επίπεδο.
Στο σύνολο του χειρογράφου δεν υπάρχει καμία ένδειξη για την ακριβή χρονολόγησή του. Η μόνη και μοναδική βάσιμη υπόθεση που μπορεί να γίνει είναι πως το διήγημα αυτό πρέπει να γράφτηκε την περίοδο μεταξύ 1930 και 1945, κατά την οποία μεταφράζει και διασκευάζει παιδικά βιβλία με σκοπό να εκδοθούν από τους εκδοτικούς οίκους του Ελευθερουδάκη και του Δημητράκου.
Το συγκεκριμένο διήγημα με τον τίτλο «Το φτερωτό άλογο», δεν έχει αναφερθεί καμία βιβλιογραφική πηγή που να αφορά τον Νίκο Καζαντζάκη, οπότε δύναται να χαρακτηρισθεί το διήγημα του καζαντζακικού χειρογράφου ως ανέκδοτο κι αδημοσίευτο. Είναι γεγονός ότι μετά από αρκετές δεκαετίες περίπου από την πιθανή δημιουργία του καζαντζακικού παραμυθιού το κείμενο μεταγράφεται επιστημονικά, μελετάται φιλολογικά και παίρνει τη θέση του στο συγγραφικό έργο του Καζαντζάκη, φωτίζοντας με περισσότερο ερευνητικό φως μια άγνωστη πτυχή του συγγραφέα που δεν είναι φυσικά άλλη από την ενασχόληση του με το παιδικό βιβλίο.
Το κείμενο που συνοδεύει το προσχέδιο του Καζαντζάκη:
Ήταν πρωτοχρονιά και γίνονταν μεγάλες γιορτές στο βασίλειο της Περσίας. Οι πιο επιτήδειοι χορευτές, ταχυδακτυλουργοί, σχοινοβάτες έδειξαν μπροστά στο βασιλιά και στη βασιλική αυλή του όλη τους την τέχνη. Βράδιαζε πια κι ο βασιλιάς ετοιμάζονταν να γυρίσει στο παλάτι του˙ πρόσταξε να βαρέσουν τα τούμπανα και να διαλαλήσουν στο λαό ότι τέλεψαν οι γιορτές και καθένας να πάει στο σπίτι του. Τότε όμως την τελευταία στιγμή, ένας Ινδός παρουσιάστηκε στα πόδια του βασιλικού θρόνου και κρατούσε από το χέρι ένα άλογο με χρυσή σέλα κι ασημένια χαλινάρια˙ δεν ήταν αληθινό άλογο˙ ήταν ένα λαμπρό παιχνίδι... Ο Ινδός έπεσε μπροστά στο θρόνο και προσκύνησε: «- Πολύχρονέ μου Βασιλιά, αν κ' έρχομαι τελευταίος να δείξω κ' εγώ την τέχνη μου και να λαμπρύνω τη γιορτή σου, όμως σε παρακαλώ να κάμεις λίγη υπομονή και να μη διαλύσεις ακόμα το πανηγύρι. Σου φέρνω ένα μεγάλο θαύμα. Καταδέξου να ρίξεις μια ματιά στο άλογο τούτο!».
click neakriti.gr |
