Εχθές ‘’άρπαξα’’ τις γενέθλιες σφαλιάρες μου εντός του κτιρίου της ΑΣΟΕΕ ενώ βγήκα ‘’σηκωτός’’ από καμιά 20αριά άτομα. Φυσικά όταν βρίσκεσαι σε αναπνευστική ανεπάρκεια με 80% αναπηρία και μετά βίας κρατιέσαι στα πόδια σου, το λες και αίσιο τέλος. Κάποιοι άλλοι φοιτητές φύγαν με ματωμένες μύτες. Το έγκλημα μου; Απαξίωσα ένα ‘’αγωνιστικό’’ φυλλάδιο», λέει ο εθελοντής που θέλησε να ανεβάσει στο ίντερνετ την περιπέτειά του...
Ακολουθεί η αφήγησή του: Είμαι 2 μέρες άυπνος όπως συμβαίνει συχνά τα τελευταία 5 χρόνια, καθώς είμαι επιφορτισμένος με τη διοίκηση δύο οργανισμών σχετικά με την ενδυνάμωση των χρόνια πάσχοντων και Ατόμων με αναπηρία. Άυπνος όχι για να κερδίσω υπερωρίες, καθώς ‘’εργάζομαι’’ εθελοντικά. Άυπνος επειδή βιώνω καθημερινά τις τρομερές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ΑΜΕΑ και συνειδητά έχω πάρει την απόφαση να μην μένω σε άκαρπες καταγγελίες, αλλά να μπω στην δράση. Γνωρίζω ότι χωρίς θυσίες δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Θεωρώ όμως, ότι είναι προσωπική μου ευθύνη, δική μου απόφαση και δεν επιβάλλω την συμμετοχή του συνόλου, παρότι είναι ένας δίκαιος αγώνας για τα αυτονόητα. Φυσικά και το τίμημα είναι να διακόψω σπουδές, να διαλύσω προσωπική ζωή και να επιβαρύνω την υγεία μου. Δεν με παίρνει χρονικά να τα περιμένω από το κράτος. Απειλούμαι εγώ, ο αδερφός μου και ο κάθε συνασθενής μου. Δεν αποδέχομαι να έχουμε χαμηλότερο, σε σχέση με το ευρωπαϊκό, ποσοστό επιβίωσης κατά 10 χρόνια στην πάθησή μου, επειδή δεν έχουμε υποδομές και παροχές, επειδή το κράτος δεν δύναται. Μέσα από Σωματεία και Συλλόγους, ενεργώντας ως εθελοντές προσπαθούμε να βρούμε λύσεις και πόρους, να διεκδικήσουμε από το Κράτος ό,τι αυτό μας οφείλει. Έτσι δεν υπάρχει χρόνος ούτε για γενέθλια όταν οι συνασθενείς μου υποφέρουν. Όταν η χώρα καταρρέει και οι πρώτοι που θα υποστούν τις συνέπειες τις πτώσης είναι οι ευπαθείς ομάδες. Για αυτό χρειάζεται η ανάληψη ευθύνης εκ μέρους κάθε ασθενή, εκ μέρους κάθε πολίτη. Όσοι αισθανόμαστε λίγο δυνατότεροι έχουμε και μεγαλύτερη ευθύνη. Ευθύνη να εμπνεύσουμε και άλλους, να μεταδώσουμε εμπειρίες και θετικά αποτελέσματα. Σκοπός η μεγαλύτερη ταλάντωση, ενεργοποίηση όλων και περισσότερων σε αυτή τη θετικής αλλαγής και στην προκειμένη της δυνατής ‘’φωνής των ασθενών’’.
Δεν ήταν ο μόνος που δέχτηκε επίθεση. Όπως αναφέρει, είδε κι άλλους φοιτητές να έχουν δεχτεί επίθεση και να έχουν «ανοίξει» οι μύτες τους.
Ο άνθρωπος αυτός προσκλήθηκε από την AIESEC στο αμφιθέατρο Αντωνιάδου στην ΑΣΟΕΕ για να παρουσιάσει σε νέους φοιτητές, ένα εμπειρικό παράδειγμα ενδυνάμωσης μιας ευπαθούς ομάδας.
Όπως ανέφερε, πριν μπει στο προαύλιο του πανεπιστημίου, η οργανωτική επιτροπή τον είχε προειδοποιήσει ότι μάλλον η εκδήλωση θα ακυρωνόταν. Αιτία, η απειλή επεισοδίων. Περιγράφει πως στην αυλή ήταν παντού διάσπαρτα φυλλάδια που έγραφαν «διάολο ο εθελοντισμός, στο διάολο και η καριέρα». Στην είσοδο, ήταν κρεμασμένο ένα πανό που έγραφε: «άμα ξαναέρθει η AIESEC θα φύγει με σφαλιάρες».
«Με βούτηξαν από τον γιακά»
«Ανεβαίνοντας την σκάλα οι σφύξεις ανεβαίνουν και ζαλίζομαι. Στην κατάστασή μου το να ανεβείς 10 σκαλιά με την μία είναι άθλος και χρειάζεσαι ολόκληρο 5λεπτο να συνέλθεις. Δεν κάνω στάση όμως για να μην φαίνομαι σαν ανήμπορος παππούς. Στο πλατύσκαλο μοιράζουν φυλλάδια, όπως συνηθίζεται. Το παίρνω από ευγένεια, όπως κάνω πάντα και διαβάζω διαγώνια τον τίτλο: «5+1 λόγοι να μην πας AIESEC». Δεν με ενδιαφέρει και το πετάω. Η αρχή του εγκλήματος μόλις τελέστηκε.
Αστραπιαία με βουτάν από τον γιακά οι δύο που μοιράζουν το φυλλάδιο καθώς τους έχω «προσβάλλει», ενώ την ίδια στιγμή ένας όχλος 15-20 ατόμων συγκεντρώνεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Συνειδητοποιώ πως οι διάφοροι παρευρισκόμενοι δεν ήταν απλά κάποιοι φοιτητές, αλλά οργανωμένη ομάδα επί τούτου. Μπροστά στην αιφνίδια και απειλητική τους διάθεση, αδυνατώ να δώσω εξηγήσεις καθώς είμαι λαχανιασμένος και ενστικτωδώς βγάζω κινητό και πατάω κάμερα live streaming. Η μόνη προστασία που διαθέτω, καθώς δεν είμαι ικανός ούτε να τρέξω. Μέτα βίας στέκομαι όρθιος και παίρνω βαθιές ανάσες. Το έχω ξανακάνει όταν μου επιτέθηκε ταξιτζής. Όταν είσαι ανήμπορος πρέπει να βρείς εναλλακτικούς τρόπους προστασίας. Ο αιφνιδιασμός δεν μου επιτρέπει ούτε 1 δευτερόλεπτο να την ανοίξω.
«Ποιος είσαι που πετάς το φυλλάδιο;»
(…) Με φωνές και άγριες διαθέσεις από μια μανιασμένη μάζα 15-20 ατόμων ξεκινάνε χαστούκια. Το κινητό είναι το στοιχείο του εγκλήματος και ήδη το έχουν πάρει. «Ποιος είσαι εσύ που πετάς το φυλλάδιο», «Ρουφιάνε», «φέρε το κινητό» (που το έχουν πάρει ήδη), «σεξιστή». Προσπαθώ να ψελλίσω λογικές απαντήσεις, αλλά ο κάθε ένας έχει διαφορετικό λόγο να κάνει επίθεση.
(…) Ρωτάω τους «μπροστάρηδες» αν με ξέρουν, αν υπάρχει λόγος – οπότε η απάντηση τους είναι απλή. «Εσύ μας ξέρεις;», «Εμείς κάνουμε κουμάντο και φεύγεις τώρα». Αρνούμαι να φύγω και με όλη μου τη δύναμη φωνάζω «πείτε μου πόσοι είστε»! Προσπαθώ να αναχαιτίσω μια μάζα – όχλο αναδεικνύοντας ότι είμαι μόνος, ότι δεν έχουν να απειληθούν από τίποτα και ότι είναι σε απόλυτη θέση ισχύος αλλά και άνανδροι ταυτόχρονα.
Είκοσι άτομα με έναν, και χωρίς να γνωρίζουν την αδυναμία μου για οποιαδήποτε αντίδραση λόγω της αναπηρίας μου. Προλαβαίνω και μιλάω σε έναν που φαίνεται λογικός και του εξηγώ ότι είμαι με αναπνευστική ανεπάρκεια και προσπαθεί πιο «πολιτισμένα» να με σύρει έξω, όσο «αρπάζω αδέσποτες» από φρεσκοεισερχόμενους στο γενικευμένο μπάχαλο».
«Η Πρυτανεία μου ζήτησε να φύγω»
«Ο θυρωρός προσπαθεί να μου εξηγήσει ότι πρέπει να φύγω και του ζητώ να ενημερώσει την πρυτανεία καθώς πρόκειται για εκδήλωση με υποστήριξη του Πανεπιστημίου και ότι προσωπικά δεν έχω κάνει κάτι για να φύγω. «Από την πρυτανεία είμαι και σου ζητάω να φύγεις για να μην γίνουν χειρότερα» η απάντηση που πήρα μέσα σε φωνές και σπρωξίματα.
Στην πόρτα εξόδου, τρώω άλλη μια από έναν 2μετρο και σταματώ. Όση δύναμη έχω του φωνάζω «αν νιώθεις καλύτερα και δυνατός δώσε μια ακόμη». Το ξανασκέφτηκε και δεν προχώρησε. (…) Οι πιο ψύχραιμοι, αφού με έχουν πετάξει στον δρόμο και εκτός «περιοχής κυριαρχίας» τους, με συμβουλεύουν να μην ξαναπατήσω, αλλιώς θα τις «φάω» χειρότερα.
Την ιστορία την έχω ξαναζήσει στην αρχιτεκτονική που το είχα αναφέρει και στη σύγκλητο αλλά προτίμησα να μην δώσω συνέχεια».
click lifo.gr
