Νέα ποιήματα του Νίκου Λυγερού

 

Πρώτος χρυσός διάλογος

Ο υπηρέτης και ο δάσκαλος
ο λαός και ο ευγενής
έψαχναν τις λέξεις
για να πουν τις σκέψεις
του χρυσού αιώνα
δίχως να εκφυλίσουν
το πνεύμα του Μολιέρου
μέσα στην κοινωνία
της αδιαφορίας και της λήθης
για την τιμή της ανθρωπότητας.



Ελλάδα, πατρίδα μου

Μια χούφτα φωτός
άλλαξε την πέτρα
σε ιερό μάρμαρο
κι ο ουρανός σου
έγινε θάλασσά μας
έτσι ακόμα και στη νύχτα
βλέπω τα ίχνη σου
κι αν η ιστορία μας
σκοτεινιάσει με την κατοχή
τότε ανάβεις τους φάρους
για να μου δείξεις
το μονοπάτι του χρόνου
δίχως να πέσουμε
στις παγίδες της κοινωνίας.

Ο πρώτος και ο τελευταίος

Αν δεν ξέχασες
τον πρώτο Σπαρτιάτη
και δεις τώρα
τον τελευταίο Σαμουράι
τότε καταλαβαίνεις
τι σημαίνει πραγματικά
η έννοια του αγώνα
όταν έχεις αξίες
και δεν κρύβεσαι
πίσω από τις αρχές
μιας συμβιβασμένης κοινωνίας
διότι και ο ένας και ο άλλος
ήταν άνθρωποι
και μόνο άνθρωποι
τίποτα άλλο. 

 

Ο νέος εξόριστος

Ο νέος εξόριστος
βρίσκεται στην πατρίδα του
αλλά δεν την αναγνωρίζει
διότι έκαψαν την χώρα του
για να μην αφήσουν ίχνη.
Παρά μόνο στάχτη
και σπασμένους σταυρούς
για να θυμίζουν το δικό τους
εμείς όμως δεν γονατίσαμε
και τώρα διεκδικούμε
και πάλι τα δικαιώματα μας.