Αυτό θα πει αφοσίωση – Έμεινε νηστικός, αλλά δεν έφυγε από τον τάφο του αφεντικού του

Μέρα νύχτα, είναι δίπλα στον τάφο του αφεντικού του. Δε φεύγει ακόμη κι αν τον δελεάσουν με φαγητό. Μια ακόμη ιστορία αφοσίωσης ενός σκύλου προς το αφεντικό του, συγκινεί.

Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο ιδιοκτήτης του, ο Λάο Παν, ένας Κινέζος μοναχικός χωρικός, χωρίς οικογένεια ή συγγενείς, που ζούσε στο χωριό Πανιατούν με μοναδικό συντροφιά εκείνον, ο σκύλος του, δεν εγκατέλειψε ούτε για μια στιγμή τον τάφο του.

Ο Λάο πέθανε στις αρχές του μήνα και ο σκυλάκος έμεινε μόνος. Όταν το δωμάτιο του Παν άδειασε, ο σκύλος εξαφανίστηκε. Οι γείτονες τον βρήκαν μερικές μέρες μετά, να κάθεται δίπλα στον τάφο του αφεντικού του. Οι χωρικοί προσπάθησαν να τον δελεάσουν με φαγητό, είχαν περάσει επτά μέρες πριν τον βρουν και σε αυτό το διάστημα δεν είχε ούτε φάει ούτε πιει νερό. Ένας αγρότης προσπάθησε να τον πάρει σπίτι του. Με τα πολλά, τον έκανε να τον ακολουθήσει. Ο σκύλος άρπαξε το ψωμάκι που του έδωσε και εξαφανίστηκε. Περιττό να πούμε που πήγε...

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας σκύλος δίνει την απόλυτη έννοια στη λέξη αφοσίωση. Στην Ιαπωνία, από το 1924 ως το 1935 ο Χάτσικο περίμενε κάθε μέρα το αφεντικό του, καθηγητή στο πανεπιστήμιο της πόλης, έξω από το σταθμό του Μετρό στο Τόκιο. Στο Εδιμβούργο, πέρασε στην ιστορία ο Μπόμπι. Ήταν δυο ετών όταν το 1858 το αφεντικό του πέθανε από φυματίωση. Για 14 χρόνια, κάθε βράδυ και μέχρι να φύγει από τη ζωή, ο Μπόμπι δεν έφευγε δίπλα από τον τάφο του αφεντικού του.

Τόσο ο Χάτσικο όσο και ο Μπόμπι έχουν γίνει αγάλματα για την αφοσίωσή τους, ενώ έχουν γίνει έμπνευση για βιβλία και ταινίες.