Πάει κι ο Απρίλιος… πέρασε στην ιστορία.
Λίγο πριν το Πάσχα, είχαμε μια ανάρτηση με τίτλο "ψυχραιμία" (βλ. http://iraklioblog.blogspot.com/2011/04/blog-post_7548.html). Δεν περίμενα ότι θα σημαδευόταν ο Απρίλης από το τραγικό περιστατικό με τον φίλο μας τον Γιάννη. Ο οποίος τελικά, όπως δείχνουν τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί, αποφάσισε να κάνει το ταξίδι χωρίς γυρισμό όχι γιατί πιεζόταν από κάπου όπως αρχικά ακούστηκε, αλλά επειδή σε μια στιγμή αδυναμίας, δεν θέλησε να μοιραστεί αυτό το βάρος που σήκωνε με κανέναν...
Έτσι ήταν ο Γιάννης… Τελειομανής, υπερήφανος και αυστηρός κριτής του εαυτού του. Δούλευε πάντα με μεθοδικότητα και δεν του αρκούσε τίποτα άλλο από το τέλειο αποτέλεσμα. Κύριος σε όλα του. Περπατούσε με το κεφάλι ψηλά και γι’ αυτό είχε παντού φίλους.
Σε ένα τέτοιο όμως ασταθές οικονομικό περιβάλλον, όσο κι αν υπολογίζεις τα βήματά σου, όσο προσεκτικός κι αν είσαι, δεν είναι πάντα στο χέρι σου η επιτυχής κατάληξη. Καλός ή κακός, δικαίως ή αδίκως, είμαστε όλοι κρίκοι σε μια αλυσίδα. Επηρεάζουμε και επηρεαζόμαστε από τρίτους παράγοντες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο Γιάννης μάλλον ήταν υπέρμετρα αυστηρός κριτής και η τιμωρία που επέβαλε στον εαυτό του η πιο σκληρή. Για όλους...
Μπαίνουμε στον Μάιο… Η ζωή βλέπεις… συνεχίζεται…
Δεν περιμένουμε βελτίωση σε κανέναν τομέα. Γι’ αυτό και πρέπει όμως όλοι να είμαστε σε εγρήγορση… Δεν έχουν περάσει τα δύσκολα, πιθανότατα τα πράγματα να γίνουν ακόμα χειρότερα. Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε μάτια κι αυτιά ορθάνοιχτα… Να προσέχουμε λεπτομέρειες, κινήσεις, συμπεριφορές των ανθρώπων μας… Να μην αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω.
Να μιλάμε!!! Να εξωτερικεύουμε τα αισθήματά μας. Να προσπαθούμε να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο. Αν κρατάμε τα προβλήματά μας μέσα μας, όσο δυνατοί κι αν είμαστε κάποια στιγμή θα λυγίσουμε. Κι αυτό δεν πρέπει να συμβεί…
Καλύτερο μήνα να ‘χουμε..!
Μ.Φ.
