Πλουμή - Παραγιουδάκης

Υπάρχει η σάτιρα και η «σάτιρα»


Γράφει ο Μανόλης Φούμης

Υπάρχει η σάτιρα που βάζει στο στόχαστρο την εξουσία. Την κάθε μορφή εξουσίας. Τους λίγους ισχυρούς που οι ενέργειές τους επηρεάζουν τη ζωή των πολλών. Κάνει αυτό που λένε punching up. Χτύπημα προς τα πάνω.


Υπάρχει και η σάτιρα που βάζει στο στόχαστρο κάθε τι το αδύναμο και διαφορετικό. Οποιοδήποτε σωματικό χαρακτηριστικό ξεφεύγει από τα «πρότυπα» (π.χ. ψηλό - κοντό, παχύ - αδύνατο, κλπ), οποιαδήποτε συμπεριφορά έστω και άθελά της διαφέρει (π.χ. εξαιτίας ενός τικ), αλλά και ολόκληρες ομάδες ανθρώπων (π.χ. γκέι, ηλικιωμένους, ξανθές, κ.α.). Κάνει δηλαδή αυτό που λένε punching down. Χτύπημα προς τα κάτω.

Ο Μάρκος Σεφερλής επιλέγει με ευκολία το δεύτερο. Αναπαράγει στερεότυπα. Ενισχύει την στοχοποίηση. Επί της ουσίας, ασκεί βία. Γιατί το κάνει; Επειδή πουλάει. Επειδή γεμίζει θέατρα. Ξανά και ξανά. Επειδή έτσι έχει μάθει η κοινωνία, να κοροϊδεύει. Να ασκεί bullying, εκεί βέβαια που την παίρνει.
Προχωράει όμως και ένα βήμα παρακάτω: Ντύνει το αφήγημά του με «επιστημοσύνη» για να πείσει ότι αυτό που λέει είναι και «σωστό». Και αυτό είναι ακόμα πιο αισχρό.

Ps 1: Για να κάνεις την πρώτη μορφή σάτιρας, χρειάζονται κότσια. Μπαίνεις στο στόχαστρο του πανίσχυρου συστήματος. Που μπορεί να σε αφανίσει. Στη δεύτερη μορφή σάτιρας, χρειάζεται μόνο θράσος. Δρας εκ του ασφαλούς. Ποιος θα σε 
πειράξει;

Ps 2: Νόμιζα ότι θα κρατηθώ και δεν θα ασχολούμουν με το θέμα. Αφενός για να μην χαλαστώ, αφετέρου για να μην του κάνουμε κι άλλη διαφήμιση. Την οποία όμως, ας μην γελιόμαστε, ο Σεφερλής δεν την χρειάζεται. Δυστυχώς.