Του Ανδρέα Τσιλογιάννη
Η ενόχληση είναι έντονη, ειδικά στις νέες γενιές που έχουν τη σαφή αντίληψη ότι έχουν κληρονομήσει έναν συμβιβασμένο κόσμο.
ΚΟΣΜΗΜΑ Πλουμή - Παραγιουδάκης. Σε κάθε όμορφη στιγμή, δίπλα σας με αγάπη! Ηράκλειο οδός 1821 & Κόσμων γωνία, τ.2810333337
Αντιμέτωποι με τέτοια συγκλονιστικά γεγονότα και μετά από μια εμπειρία όπως αυτή του Covid, διευρύνεται η γκάμα όσων πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο να γίνει.
Μόλις η ευφορία που συνόδευε τα χρόνια της επεκτατικής παγκοσμιοποίησης έχει ξεθωριάσει, ενισχύεται το αίσθημα του να ζεις σε μια μόνιμη κρίση. Αν όχι μη αναστρέψιμη.
Η ατυχής επίθεση του Πούτιν στην Ουκρανία ενίσχυσε την αίσθηση της καταπίεσης. Ένας πόλεμος που υποτίθεται ότι ήταν κεραυνός και αντ’ αυτού έγινε γάγγραινα. Είμαστε εθισμένοι σε ανήκουστη και καθημερινή βία.
Μετά από ενάμιση χρόνο, ακόμη και στην Παλαιά Ευρώπη ο λόγος του πολέμου εκτελωνίζεται πλέον και αρχίζουν να υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν πως αντιμέτωποι με το χάος στο οποίο έχουμε καταλήξει η μόνη λύση είναι ο πόλεμος. Πόλεμος που επιστρέφει για να τον δούμε ως αναγκαίο κακό, ένα αναγεννητικό σοκ σε έναν χαοτικό κόσμο. Ένα είδος πλύσης ολόκληρων πολιτισμών.
Η αλλαγή στη βαθιά ψυχική κατάσταση που επηρεάζει τις κοινωνίες μας δεν είναι ασήμαντη. Για αρκετά χρόνια η χρόνια αστάθεια είχε υποβαθμίσει την πίστη στην απεριόριστη ανάπτυξη.
Φεύγοντας από τη δυσαρέσκεια όσων ένιωσαν αποκομμένοι από τα οφέλη που υποσχέθηκαν. Αν και η οικονομική ανάπτυξη συνεχίζει να επιταχύνεται – το παγκόσμιο ΑΕΠ έχει διπλασιαστεί από το 2010, με ταχύτητα που δεν έχει ξαναδεί στην ιστορία.
Αυτό είναι το υπόβαθρο πάνω στο οποίο γεννιούνται και ενισχύονται οι οπισθοδρομικές και παράλογες ορμές που διατρέχουν τις κοινωνίες μας.
Υπάρχουν πολλά συμπτώματα που πηγαίνουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Ήδη την τελευταία δεκαετία σημαντικές μερίδες της κοινής γνώμης ανασυγκροτήθηκαν γύρω από τα αρνητικά συναισθήματα της οπισθοδρόμησης της ασφάλειας. Στο πλαίσιο αυτό, η εξάπλωση ακροδεξιών ομάδων που διαποτίζονται από τον έπαινο της βίας, από τη λατρεία του σώματος, από τον ρητό ρατσισμό είναι ανησυχητική.
Σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ομάδες που αυτοπροσδιορίζονται ρητά ως νεοναζί εξαπλώνονται μεταξύ των οικονομικά μειονεκτούντων και πολιτιστικά υποβαθμισμένων τάξεων. Με όλα τα σύνεργα ιστορικών και συμβολικών αναφορών τους, που απορρίπτουν τη δημοκρατία.
Σε πιο συντηρητικούς θρησκευτικούς κύκλους, ενισχύεται η ιδέα να βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν κόσμο που έχει χάσει πλέον κάθε ηθική αναφορά και ο οποίος ως τέτοιος πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό του.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι μεγάλες θρησκείες έχουν διασταυρωθεί από ισχυρά φονταμενταλιστικά ρεύματα εδώ και χρόνια. Δεν υπάρχει μόνο ισλαμικός φονταμενταλισμός. Υπάρχει επίσης ο Εβραίος, ο Καθολικός, ο Προτεστάντης, ο Ορθόδοξος, ο Ινδουιστής. Όλοι ενώνονται με μια κοινή ανάγνωση.
Ο κόσμος έχει εκφυλιστεί, η θρησκεία απειλείται ρητά. Η μόνη απάντηση είναι η ακαμψία δογμάτων για την υποστήριξη ενός αγώνα που μόνο σκληρός μπορεί να είναι.
Μετά την ευφορία των αρχών του αιώνα, σήμερα η τραγική αίσθηση βρίσκεσαι στο τέλος μιας εποχής.
Το μέλλον φαίνεται απειλητικό, χωρίς θετική προοπτική. Σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
Ένα σκοτεινό συναίσθημα που δεν πρέπει να υποτιμηθεί, αλλά να προσέξει. Χρειαζόμαστε νέες ισορροπίες και μια νέα ιδέα ανάπτυξης. Ελπίζουμε να τα καταφέρουμε.
*Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής. @mail: Andreas.tsilogiannis@gmail.com, Twitter: TsiloyannisAnd, Facebook: Andreas Tsiloyannis, © Andreas Tsiloyannis
Πηγή: hellasjournal.com
