«Τον Κωστή Μουδάτσο τον ξέρω χρόνια. Είναι όμως ένα περίεργο συναίσθημα όταν ξαφνικά πρέπει να συνομιλήσεις με τα κείμενα κάποιου που σου είναι ήδη οικείος και ανακαλύπτεις ένα άλλο άνθρωπο» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Χάρης Μαμουλάκης, τονίζοντας: «Διαβάζοντας την ποιητική συλλογή του Κωστή, ανακαλύπτει κανείς πολλούς Κωστήδες. Έναν που μιλάει για την πανδημία, έναν άλλο που μιλάει για την προσφυγιά, ένα τρίτο που μιλάει για το κυνήγι και πολλούς άλλους. Θα ήθελα να σας μιλήσω για κάποιους από τους Κωστήδες αυτής της ποιητικής συλλογής, ή διαφορετικά, για τέσσερεις θεματικές που αισθάνομαι ότι επίμονα εμφανίζονται στις σελίδες ετούτου του βιβλίου.
Υπάρχει για αρχή λοιπόν ένα Κωστής που μιλάει για την φύση, μια φύση που παρουσιάζεται στους στοίχους του με έναν τρόπο απολύτως πρωτόγονο και πρωταρχικό.
Υπάρχει κι ένα άλλος Κωστής που μιλάει για τις γυναίκες και την θηλυκότητα, ένα θέμα στο οποίο τα ποιήματα του Μουδάτσου ακολουθούν μια δεδομένη λαϊκή παράδοση έκφρασης του πόθου και του θαυμασμού προς την γυναίκα. Έχουμε όμως και κάτι στοίχους που ο Κωστής αντιστρέφει το βλέμμα του και προσπαθεί να γράψει όχι μόνο για τις γυναίκες από τα μάτια των αντρών, αλλά και για τις γυναίκες των γυναικών, για το βίωμα και τον καημό τους έξω από τους καταναγκασμούς του ανδρικού βλέμματος. Σαν μια προσπάθεια να μιλήσει για την γυναικεία κακοποίηση και το trafficking από την οπτική του θύματος. Υπάρχει βέβαια και ο Κωστής που μιλάει για την λαϊκή παράδοση. Πλείστες φορές. Και τέλος, υπάρχει ο Κωστής που μιλάει για την αντίσταση. Όχι για την αντίσταση τώρα. Στον συγκεκριμένο, ας πούμε, απαράδεκτο πρωθυπουργό που μια μικρή χώρα της Μεσογείου τυχαίνει να έχει. Αλλά στην αντίσταση και την ανυπακοή, ως πανταχού παρούσα δύναμη. Που δίνει δύναμη στην δημιουργία και στην πολιτική πράξη.
Και έτσι κάπως βρεθήκαμε να σας λέω ότι υπάρχει ένας ανιμιστής φυσιολάτρης Κωστής, ένας φεμινιστής Κωστής, ένα λαϊκός Κωστής και ένας μαρξιστής Κωστής. Δεν είμαι σίγουρος αν όλοι αυτοί ταιριάζουν μεταξύ τους. Νομίζω μάλιστα ότι ετούτα εδώ τα ποιήματα γραφτήκανε όταν όλοι οι αυτοί οι Κωστήδες τσακώνονταν αναμεταξύ τους. Και αυτό πιστεύω ότι είναι και η ομορφιά ετούτου του βιβλίου. Κωστή καλοτάξιδο! Σε ευχαριστούμε!».
