Με την κατεπείγουσα διάταξη του άρθρου 30 της από 14.03.2020 ΠΝΠ, νομοθετήθηκε η απευθείας ανάθεση υπηρεσιών ενημέρωσης του κοινού, στο πλαίσιο των δράσεων για την αποτροπή της διασποράς του COVID-19, παρακάμπτοντας την κείμενη νομοθεσία για τις δημόσιες συμβάσεις. Η διάταξη εξουσιοδοτούσε τον Υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργό και τον Υπ. Οικονομικών να ρυθμίσουν τις λεπτομέρειες εφαρμογής του μέτρου και στη βάση αυτή εκδόθηκε η 227/2020 ΚΥΑ μέσα από την οποία ορίστηκε το ύψος των σχετικών δαπανών στα 20 εκατ. ευρώ και συνάφθηκε σύμβαση με την εταιρεία “Initiative Media A.E.” ύψους 420 χιλ. ευρώ για τον προσδιορισμό, μεταξύ άλλων, της βέλτιστης κατανομής του συνολικού ποσού στα MME της χώρας.
Σε αντίθεση με την παραπάνω ρύθμιση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την Ανακοίνωση της στις 01.04.2020 (2020/C 108 I/01) έθεσε τα όρια, εντός των οποίων μπορούν να κινηθούν τα κράτη μέλη, για την διαχείριση των έκτακτων αναγκών για δημόσιες προμήθειες, προσδιορίζοντας έτσι ότι οι πρακτικές της κυβέρνησης βρίσκονται εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου.
Σε ερώτηση μας την 1 Οκτωβρίου 2020 προς τον Υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων αναφορικά με το ζήτημα λάβαμε την απάντηση ότι κατά την ημερομηνία έκδοσης της σχετικής ΠΝΠ δεν είχαν ακόμα εκδοθεί οι σχετικές κατευθυντήριες γραμμές και ως εκ τούτου η κυβέρνηση δικαιολογούνταν να παραβιάσει το θεσμικό πλαίσιο για τις δημόσιες συμβάσεις εξαιτίας του κατ’ επειγόντος χαρακτήρα της συνθήκης της πανδημίας.
Η απάντηση του κυρίου Υφυπουργού αποτελεί «μνημείο» υποκρισίας και ομολογία κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος καθώς μόλις 1 μήνα νωρίτερα, με το άρθρο 14 του ν. 4728/2020 ενεργοποίησε τις προβλέψεις περί κατεπείγουσας ανάγκης οφειλόμενης σε απρόβλεπτα γεγονότα της περ. γ της παρ. 2 του άρθρου 32 του ν. 4412/2016 για την εκ νέου συμβασιοποίηση μέσω διαδικασίας διαπραγμάτευσης χωρίς προηγούμενη δημοσίευση δαπανών επικοινωνίας, ενώ ομοίως λειτούργησε στην περίπτωση της τηλεοπτικής καμπάνιας που νομοθετήθηκε με την ΚΥΑ 840/2020.
Κοντολογίς, ο Υπουργός υιοθετεί την άποψη ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν σε θέση να προβλέψει ότι οι όποιες έκτακτες συνθήκες και οι όποιοι έκτακτοι περιορισμοί στην κυκλοφορία των πολιτών θα απαιτούσαν ενημέρωση και για αυτό ήταν αναπόφευκτη η επιλογή μιας διαδικασίας που θα της επέτρεπε να χρηματοδοτήσει τα μέσα ενημέρωσης της αρεσκείας της κατά παρέκκλιση του Ευρωπαϊκού Δικαίου!
Για τους παραπάνω λόγους ερωτάται ο κύριος Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, αρμόδιο για θέματα Επικοινωνίας και Ενημέρωσης:
1) Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να νομοθετήσει την απευθείας ανάθεση για τις παραπάνω δαπάνες επικοινωνίας παρά την αντίθετη άποψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της πάγιας νομολογίας;
2) Πως τεκμηριώνεται ότι πληρούνται σωρευτικά οι προϋποθέσεις του άρθρου 32.2.γ ν. 4412/2016 (Α’ 147) για τη νομοθέτηση του άρθρου 14 του ν. 4728 (A' 186/29.09.2020);
