Τι κι αν την παρακολουθούμε
καθημερινά εδώ και χρόνια από τις επαναλήψεις των επιτυχημένων τηλεοπτικών
σειρών, την Ελένη Ράντου δεν την χορταίνεις ποτέ!
Η αγαπημένη Ελληνίδα ηθοποιός με καταγωγή και από την Κρήτη – η μητέρα της
είναι από τα Χανιά – περιοδεύει για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το «Κατάδικός
μου», ένα έργο στο οποίο και πρωταγωνιστεί μαζί με αγαπημένους ηθοποιούς, υπογράφει
– μαζί με τη
Σάρα Γανωτή και το Νίκο Σταυρακούδη – και που έχει τιμηθεί με το Βραβείο Καλύτερου
Νεοελληνικού Ελληνικού Έργου «Κάρολος Κουν» 2012.
Ετοιμόλογη, φιλική και ευδιάθετη, μίλησε
για το έργο αλλά και τα επόμενα σχέδιά της στο iraklioblog και στον Μανόλη Φούμη…
Μανόλης
Φούμης: Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που σας υποδεχόμαστε στην Κρήτη, σε
ένα έργο για το οποίο όλες οι κριτικές την τελευταία
τριετία είναι διθυραμβικές. Καταρχήν θα ήθελα να μας πείτε δύο λόγια για το
«Κατάδικός μου».
Ελένη Ράντου: Δε
μπορώ να πω μόνο δύο λόγια, λυπάμαι αλλά τρία χρόνια δε χωράνε και για μένα
είναι τέσσερα, γιατί πήρε κι ένα χρόνο η συγγραφή του, σε δυο λόγια.
Έχω να πω ότι είναι ένα μεγάλο ταξίδι, που έχει πολύ
ανθρωπιά, έχει πολύ συναίσθημα, έχει πολύ πόνο, έχει πολύ φόβο και όλα αυτά
είναι ένα κοκτέιλ το οποίο έχει πολύ χιούμορ για τον κόσμο αλλά και πολύ
συγκίνηση. Και για αυτούς και για μας.
Μανόλης Φούμης:
Πώς αισθάνεστε που ένα ακόμα δικό σας έργο έχει καταφέρει να κερδίσει καταρχήν
το κοινό, αφού τα τρία χρόνια που ήταν στην Αθήνα πήγε πάρα πολύ καλά, να πάρει
το βραβείο ελληνικού έργου «Κάρολος Κουν» το 2012 και απ’ ότι μαθαίνουμε, να
έχει και μια πάρα πολύ επιτυχημένη περιοδεία ανά την Ελλάδα.
Ελένη
Ράντου: Πολύ όμορφα! Είναι από αυτές τις στιγμές που ο στόχος
επιτυγχάνεται και φτάνει στο κοινό με τέτοιο τρόπο. Είναι ευλογημένες στιγμές,
που δεν συμβαίνουν πάντα στην πορεία κάθε ανθρώπου, αλλά, όταν συμβαίνουν,
είναι ευλογία.
Σε κάνουν και νιώθεις πλήρεις, ότι κάτι έφτασε εκεί που
έπρεπε με τον καλύτερο τρόπο. Δεν το φανταζόμουνα, όταν ξεκίναγε αυτό το
ταξίδι, ότι θα ‘χε αυτήν την ευλογία πάνω του, αλλά ξεκίνησε, τα υλικά του
ήτανε πολλή αγάπη, πολλή προσήλωση, πολλή αφοσίωση… Όταν το ετοιμάζαμε, για 8
μήνες νομίζω ότι δεν βγήκαμε από το σπίτι, δεν ξέραμε πότε ξημέρωνε, πότε
νύχτωνε, ήτανε σχεδόν ανάγκη. Όταν οι ανάγκες υλοποιούνται, συνήθως έχουν κάτι
πολύ αληθινό μέσα τους, και αυτή η αλήθεια ήταν πολύ απαραίτητη και αυτή την
εποχή. Βέβαια, ήταν όλη η ομάδα εξαιρετική!
Μανόλης Φούμης:
Από πού αντλήσατε την έμπνευση για το συγκεκριμένο έργο; Τι ήταν αυτό, δηλαδή,
που σας έκανε «κλικ» και είπατε, «ας ξεκινήσουμε να το γράφουμε»;
Ελένη
Ράντου: Ήτανε ένα περίεργο γεγονός. Εδώ στην Κρήτη ίσως να μην το
‘χετε ζήσει, αλλά, στην Αθήνα όπου βλέπεις τόσες αλλαγές, η αφορμή και το
ερέθισμα ήταν μια μέρα που πήγα σε ένα εμπορικό να ψωνίσω κάτι και δεν υπήρχε
πια, είχε κλείσει. Δεν ήταν και το μόνο, που λόγω της κρίσης είχε κλείσει. Και
η αλλαγή του τοπίου αυτή, η ερημιά και η εγκατάλειψη, που έγινε πριν από 4-5
χρόνια κυρίως στην Αθήνα, μου έδωσαν έναυσμα, όχι να περιγράψω αυτό, αλλά να
ψάξω πώς νιώθει ένας άνθρωπος όταν γύρω του συμβαίνουν τέτοιες αλλαγές στα
δεδομένα του. Αλλαγές για τις οποίες δεν ευθύνεται και αλλαγές για τις οποίες
και ευθύνεται. Προσπάθησα να περιγράψω την ανασφάλεια όταν το
έδαφος κινείται κάτω από τα πόδια του.
Μανόλης Φούμης:
Αυτή η επιτυχία που έχει το «Κατάδικός μου», σας έχει αγχώσει περισσότερο;
Είστε και θιασάρχης εκτός όλων των άλλων, δηλαδή δεν γράψατε απλά κάτι, δεν
πρωταγωνιστείτε μόνο, αλλά έχετε και την ευθύνη όλης αυτής της παράστασης.
Ελένη
Ράντου: Και την οικονομική ευθύνη και την παραγωγή. Ναι, είναι
μεγάλο το άγχος, γιατί όταν τελειώνει κάτι ένα κύκλο, πρέπει αν αρχίσει έναν
άλλο κύκλο και καταρχήν υπάρχει ένας φόβος καθήλωσης, να καθηλωθείς σε αυτό και
να τραβάς τα γένια σου και την τύχη σου που το αξιώθηκες, αλλά και να μην
μπορείς να πας παρακάτω. Είπαμε ότι θα κλείσει την τρίτη σαιζόν και δεν θα
κάνει τέταρτη, γιατί υπήρχε μεγάλη απαίτηση από τον κόσμο να συνεχίσουμε. Ναι,
είναι μεγάλο άγχος, και θέλει και μια αποτοξίνωση, για αυτό και του χρόνου
σκέφτηκα να συνεργαστώ με το εθνικό θέατρο, να ‘μαι σε άλλα λημέρια, και να βρω
ένα τρόπο αποτοξίνωσης από μια τοξίνη τόσο γλυκιά, όσο είναι το «Κατάδικός
μου».
Μανόλης Φούμης:
Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά που βγαίνετε σε περιοδεία καλοκαιρινή;
Ελένη
Ράντου: Ναι, δεν έχω ξαναβγεί, ήταν κάτι που το απέφευγα πάρα πολλά
χρόνια, γιατί μεγάλωνα την κόρη μου, και με τη κόρη μου το καλοκαίρι είχαμε την κρυφή
μας συμφωνία ότι θα το περνάμε μαζί, μια και ο χειμώνας πάντα είχε πολλές
απαιτήσεις και απ’ τις δυο μας, είτε με τα σχολεία της, είτε με την θεατρική
μου παρουσία, είτε με την τηλεοπτική... Ήταν η κρυφή μας συμφωνία ότι τα
καλοκαίρια θα ‘ναι πάντα τα δικά μας.
Μανόλης Φούμης:
Και η κόρη σας αν δεν κάνω λάθος θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο με εσάς;
Ελένη
Ράντου: Καλλιτεχνικό, αλλά ούτε υποκριτικό, ούτε, ε, ας το πούμε
τραγουδιστικό. Θα ασχοληθεί με τα εικαστικά. Και ως αποτέλεσμα των εξετάσεων
της φέτος, αυτό το καλοκαίρι δε το περνάμε μαζί.
Μανόλης Φούμης:
Το κοινό της περιφέρειας, πώς σας αντιμετωπίζει; Τα μηνύματα τουλάχιστον που
βλέπουμε εμείς, μέσα από το facebook,
μέσα από σχόλια χρηστών, είναι ενθουσιώδη. Εσείς πώς το αντιλαμβάνεστε, γιατί
γνωρίζουμε, έχουμε ακούσει από πολλούς συναδέλφους σας ότι η σχέση στο θέατρο
του ηθοποιού και του θεατή είναι μαγική, είναι μια χημεία.
Ελένη
Ράντου: Και είμαι και λίγο υστερική εγώ με αυτή τη σχέση, γιατί αυτή
τη δουλειά τη βλέπω περισσότερο σαν επικοινωνία, παρά σαν ένα ναρκισσιστικό,
μια ναρκισσιστική ενασχόληση με το πόσο καλή υποκριτική κάνω. Νομίζω η δική μου
η προσέγγιση έχει και πολύ επικοινωνία και την φοβόμουν αυτή την επικοινωνία
στον ανοιχτό χώρο σε σχέση με την σύγκρισή της με τον κλειστό χώρο. Αυτό όμως
που ήταν εκπληκτικό, είναι ότι συμβαίνει ακριβώς αυτό που συνέβαινε και στα 300
άτομα και στα 400 άτομα στην Αθήνα. Σμβαίνει και στα 1500! Ειδικά όταν το
θέατρο είναι έτσι δομημένο με τρόπο που να είναι κοντά, μαζί μας οι θεατές,
είναι σαν να παίζουμε σε μια, πώς να στο πω τώρα, σε ένα κλειστό χώρο. Δεν
ξέρω πόσο μαγικά γίνεται αυτό, δεν ξέρω αν ευθύνονται οι ηθοποιοί, αν ευθύνεται
το κείμενο, αλλά επικρατεί η ίδια επικοινωνιακή διάθεση και ανάγκη. Σχεδόν
αγκαλιαζόμαστε με το κοινό.
Μανόλης Φούμης:
Θα το βιώσουμε και εμείς εδώ, στο Ηράκλειο, Δευτέρα και Τρίτη, στο Κηποθέατρο.
Ανυπομονούμε!
Ελένη
Ράντου: Ανυπομονώ, γιατί η Κρήτη είναι ένας προορισμός πολύ
προσφιλής σε εμένα, επειδή κατάγεται η μητέρα μου απ’ τα Χανιά. Είναι και τόπος συνάντησης
οικογενειών, συγγενών, φίλων που έχω να τους δω και χρόνια και είναι κάτι
παραπάνω από μια απλή επαγγελματική συνάντηση, είναι σχεδόν συναισθηματικός ο
λόγος.
Μανόλης Φούμης:
Θα ήθελα να κλείσουμε με ένα μήνυμα, με μια πολύ ωραία ατάκα που έχετε πει:
«Σαρκασμός και χιούμορ ενάντια στο φόβο». Και, επειδή τα τελευταία χρόνια
δυστυχώς υπάρχει ένας φόβος, φόβος για το αύριο, φόβος για τη δουλειά, φόβος,
φόβος, φόβος, πιστεύετε όντως ότι ο σαρκασμός και το χιούμορ είναι η απάντηση
απέναντι του;
Ελένη
Ράντου: Αν μη τι άλλο, με το χιούμορ ο φόβος μικραίνει. Οτιδήποτε το
γελάσεις, δεν μπορεί να έχει την ίδια επιρροή πάνω σου. Δεν το πολεμά, αλλά το
μικραίνει. Και αν έχεις επίγνωση ότι μια πράξη σου, είναι αποτέλεσμα φόβου, ε,
εάν επιδείξεις χιούμορ, ίσως μπορέσει ο φόβος να μην κυριαρχήσει, να μην
κερδίσει. Αν σκεφτούμε πόσες φορές ο φόβος έχει επιβάλει πράξεις μας, θα
τρομάξουμε, θα φοβηθούμε. (γέλια)
Εγώ το ανακάλυψα δουλεύοντας πάνω σε αυτό το έργο, ότι
τελικά σε αυτές τις εποχές, σε αυτούς τους καιρούς, ο φόβος είναι τόσο κυρίαρχο
συναίσθημα που πια γίνεται ασυνείδητα, κάνουμε πράξεις φοβισμένες χωρίς καν να
το γνωρίζουμε.
Μανόλης Φούμης:
Κύρια Ράντου, να σας ευχαριστήσουμε πάρα πολύ για την συνομιλία μας αυτή. Ανυπομονούμε
κι εμείς! Να είστε καλά, καλή συνέχεια ευχόμαστε!
Ελένη
Ράντου: Ανυπομονώ για την συνάντησή μας!
Και με τον καύσωνα νομίζω θα συναντηθούμε! (γέλια)
Μανόλης Φούμης:
Ναι, ναι, ναι σαραντάρια ανοιχτά!
Ελένη
Ράντου: Πάμε να δροσιστούμε μαζί! Έγινε! Να ‘στε καλά! Καλό σας
βράδυ!
Λίγα
λόγια για την παράσταση «Κατάδικός μου».
Μια παράσταση βαθιά ανθρώπινη,
συγκινητικά αστεία που όσο περνά ο καιρός γίνεται όλο και πιο σύγχρονη! Ένα
έργο που πραγματεύεται τους φόβους και τις ανασφάλειές μας, και που συγκίνησε
βαθιά πολλές χιλιάδες θεατών. Κατάδικος μου! Το μυστικό μιας παράστασης 3
χρόνων.
Όταν σε χαλεπούς καιρούς μια παράσταση
δημιουργεί τόση συναίνεση, τόση κοσμοσυρροή, τόση σταθερή αποδοχή που ακόμα και
την Τρίτη χρονιά δυσκολεύεσαι να βρεις εισιτήριο, τότε σίγουρα κάτι καλό
τρέχει.
Τα υλικά της παράστασης; το μεράκι, η ειλικρίνεια, η απόλυτη διαθεσιμότητα και η γενναιοδωρία.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΛΟΥΜΠΗΣ
Σκηνικά: ΜΑΓΙΟΥ ΤΡΙΚΕΡΙΩΤΗ
Κοστούμια: ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΑΛΕΤΑΚΗΣ
Φωτισμοί: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ
Κίνηση: ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΓΥΡΑ
Μουσική Επιμέλεια: ΚΩΣΤΑΣ ΖΗΚΟΣ
Video Art: ΑΚΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
Φωτογραφίες: ΟΡΦΕΑΣ ΕΜΙΡΖΑΣ
Παίζουν: Ελένη Ράντου, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Ορφέας Αυγουστίδης, Μιχάλης Ιατρόπουλος, Δημήτρης Καπετανάκος και ο Μπάμπης Γιωτόπουλος
ΧΑΝΙΑ:
Παραστάσεις Θέατρο Ανατολικής Τάφρου 21 & 22 Αυγούστου
ΡΕΘΥΜΝΟ: Παραστάσεις
Θέατρο "Ερωφίλη" 23 & 24 Αυγούστου
ΗΡΑΚΛΕΙΟ:
Παραστάσεις Κηποθέατρο "Ν. Καζαντζάκης" 25 & 26 Αυγούστου
Ώρα έναρξης: 9.00μ.μ.
Τιμές Εισιτηρίων
18 € : Κανονικό
15 € : Φοιτητικό, Μαθητικό (από 13 έως
17 ετών) & Πολυτέκνων
12 € : Παιδικό (από 6 έως 12 ετών)
& Ανέργων (με την προσκόμιση στον έλεγχο κάρτα ανεργίας)
