Έκλεισαν και οι κάλπες στο ΠΑΣΟΚ και είδα πριν από λίγο τα πρώτα τηλεοπτικά ρεπορτάζ. 100, ή 150 ή 200 χιλιάδες μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ λέει, προσήλθαν στις κάλπες για να αναδείξουν τον ένα και μόνο (λέμε τώρα) Ε. Βενιζέλο.
Ειλικρινά δεν μου έκανε εντύπωση το νούμερο – κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει την αυθεντικότητά του – αλλά οι δηλώσεις όσων προσήλθαν.
Ατάκες που θα παίξουν σε «Ράδιο Αρβύλα» και «Αλ Τσαντίρι», θα τις βλέπουμε και θα γελάμε, ok, αλλά απ’ την άλλη, αποτελούν «πολιτικές θέσεις» του περιεχομένου μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Εικόνες στημένες ή όχι, οι οποίες με κάνουν να αμφιβάλλω για την ποιότητα της δικής μου δημοκρατικής σκέψης. Της ατομικής μου ανοχής.Δεν μπορώ π.χ. να δεχτώ τον παππού που ζητάει από τον Λοβέρδο «οικογενειακό γιατρό» και δεν του λέει κουβέντα για τη κουτσουρεμένη σύνταξη, ή την συμμετοχή του στα φάρμακα.
Μου φαίνεται αδιανόητο γυναίκα φαινομενικά νορμάλ, να υποδέχεται τον ΓΑΠ με την ατάκα «σε αγαπάμε Γιώργο».
Θα το καταλάβω μόνο αν είναι στελέχη, κάτοχοι καλών θέσεων, κλπ, μέρη του συστήματος εν πάση περιπτώσει, οπότε προστατεύουν τα ατομικά τους συμφέροντα.
Έτσι μάλιστα!
Αν όμως αυτό δεν ισχύει, λυπάμαι πολύ, αλλά «αυτοί» δεν μπορεί να έχουν δικαίωμα ψήφου σε εθνικές εκλογές. Αν δεν ανήκουν στις πιο πάνω κατηγορίες είναι ή ηθοποιοί (για τις ανάγκες της tv) ή ηλίθιοι.
Sorry, μάι φρέντς, δεν μου αρέσει, αλλά έτσι μου βγαίνει…
ΜΦ
Υ.Γ.: Για να μη γίνομαι και άδικος, υπήρξαν και αυτοί που είπαν ότι ψήφισαν, αλλά ντρέπονται γι’ αυτό. Πήγαν, ψήφισαν, αλλά ντρέπονται… Κάτι είναι κι αυτό!
