Του Δημήτρη Καρυωτάκη
Τα σύννεφα πάνω από την ενδοχώρα πυκνώνουν. Το περιστατικό με τον ξυλοδαρμό του Αλβανού στην Επισκοπή, που αναίτια γρονθοκοπήθηκε με αφορμή τη δολοφονία της άτυχης γριούλας στο χωριό από άγνωστο δράστη, μοιάζει μεμονωμένο μα δεν είναι. Γιατί αποτυπώνει μια πραγματικότητα που σαν αβγό του φιδιού ξεμυτίζει και ξεπροβάλλει από το σπασμένο κέλυφος του,το τερατάκι του ρατσισμού και της ξενοφοβίας!
Δυστυχώς δεν αλλάζει μόνον η κοινωνία μα και τα δεδομένα. Από τη μια η ύπαιθρος που χάρις στα φτηνά και αρκετά γενναιόδωρα ξένα εργατικά χέρια, πλούτησε την τελευταία 20ετία. Πολλοί απ΄τους ξένους αφομοιώθηκαν και εντάχθηκαν στο φιλόξενο κοινωνικό περιβάλλον κι αποτέλεσαν πρότυπο σωστής συμπεριφοράς και άψογης προσαρμογής στο νησί μας. Ήταν η χρυσή εποχή του ανέμελλου νεαρού που έπινε τη φραπεδιά στην καφετέρια του χωριού κι ο Αλλοδαπός καλλιεργούσε το χωράφι του πατέρα του. Ευχαριστημένοι και οι δυό ζούσαν μια ειρηνική συμβίωση που δεν έδειχνε πως θα τη σκιάσουν σύννεφα. Κι ύστερα ήλθε η τρόικα. Φίραξαν οι δουλειές κι άρχιζε να πεινά κι η ενδοχώρα. Οι νέοι στα χωριά μας γκρινιάζουν και στενάζουν, βλέποντας πως ο μήνας που έθρεφε τους 11 χάθηκε στη μέγγενη της κρίσης. Αίφνης οι στρατιές οικονομικών μεταναστών, που έβγαζαν ένα μεροκάμματο στα λιόφυτα και στα χωράφια έμειναν μετέωροι και επι ξύλου κρεμάμενοι.Κάποιοι, οι πιο δραστήριοι άρχισαν ήδη να τα μαζεύουν, αναζητώντας αλλού το όνειρο. Εκείνοι που έχουν μια δουλειά, προσπαθούν δύσκολα όπως και μεις άλλωστε να τα βγάλουμε πέρα. Υπάρχουν κι αρκετοί, είναι αλήθεια, που δεν έχουν που να πάνε κι αναζητούν μάταια ένα πιάτο φαϊ κι ένα ζεστό ρούχο.
Όμως οι εποχές άλλαξαν.Το φαγητό με δυσκολία πια φτάνει και στο δικό μας τραπέζι και σε λίγο που θα τρώμε και τσ΄αγκώνους μας, ο ξένος θα φταίει για όλα.Γιατί είναι μοναχικός κι εύκολος στόχος. Γιατί φταίει για τα κακά του Παπανδρέου και της Μέρκελ μαζί.Γιατί τα λαϊκά δικαστήρια στήνονται πάντα εύκολα στα καφενεία και θέλουν ένοχους με ονοματεπώνυμο. Γιατί αυτό που έγινε προχθές στα Λιβάδεια και χτες στην Επισκοπή, εύκολα σαν ντόμινο μπορεί να ξεφυτρώσει παντού. Και τα τάγματα εφόδου, στηριζόμενα στην ανοχή και επενδύοντας στο φόβο και την ανασφάλεια μας, γίνονται το κατάλληλο αναλγητικό της φτώχειας και της μιζέριας μας.
Γι αυτό η ευαισθητοποίηση και η αφύπνιση μας πρέπει να γίνει, όχι σήμερα, μα από χτες. Τώρα που οι ακραίοι της Χρυσής Αυγής, σαν το λύκο που χαίρεται στην αναμπουμπούλα, ετοιμάζονται να βάλουν και κοινοβουλευτικό μανδύα, δεν πρέπει να τους αφήσουμε γήπεδο στην Κρήτη μας.
Είναι αλήθεια πως οι ξένοι γίνανε πολλοί στον τόπο μας. Είναι αλήθεια πως δύσκολα μπορούν να επιβιώσουν πια όλοι αυτοί στη χώρα μας. Όμως είναι κι αλήθεια πως άλλοι θα πρέπει να το δουν κι άλλοι είναι εντεταλμένοι για να το ελέγξουν!
