Ολες οι τελευταίες έρευνες κοινής γνώμης συγκλίνουν σε ορισμένα ενδιαφέροντα πολιτικά ευρήματα. Το πρώτο αφορά το ενδεχόμενο για μια 7κομματική ή 8κομματική Βουλή, με αντίστοιχη μεγάλη πτώση του δικομματισμού. Αυτό αλλάζει ριζικά όλο το πολιτικό σκηνικό, τροφοδοτεί «οριζόντιες» αναδιαρθρώσεις, ευνοεί «νέες πολιτικές αφίξεις» και «ρευστοποιεί» ιδιαίτερα το πολιτικό περιβάλλον,
πολλαπλασιάζοντας την «εσωτερική» και «εξωτερική» κινητικότητά του. Εγγράφει μάλιστα στην ημερήσια διάταξη την ανάγκη μιας αλλαγής του εκλογικού νόμου, καθώς κάθε εκλογικός νόμος πρέπει να «υπηρετεί» και όχι να «διαστρέφει» τις πολιτικές τάσεις της κοινωνίας. Ο υπάρχων λ.χ. εκλογικός νόμος με την πριμοδότηση του πρώτου κόμματος με 50 έδρες, υπηρετούσε ένα κατά βάση δικομματικό πλαίσιο. Σήμερα όμως, λειτουργεί «απορρυθμιστικά», στις νέες πολιτικές κατευθύνσεις της κοινωνίας.
Το δεύτερο στοιχείο των ερευνών, είναι η πολιτική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου του. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά το ότι στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ «φουντώνουν» οι συζητήσεις περί «κεντροαριστεράς», η Κεντροαριστερά αναζητεί φορείς πολιτικής εκπροσώπησης εκτός… ΠΑΣΟΚ! Η εντυπωσιακή άνοδος των κομμάτων της Αριστεράς επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, καθώς το ΠΑΣΟΚ έχει μετατραπεί, σε σχέση με αυτό που ιστορικά εκπροσωπούσε, σ’ ένα «άδειο πουκάμισο»… Το τρίτο στοιχείο είναι η «στασιμότητα» σε χαμηλό επίπεδο του άλλου πόλου, του «δικομματισμού» της ΝΔ, σε συνδυασμό με τον «ασταθή και διφορούμενο χαρακτήρα» της ηγεσίας του παρότι προηγείται στις δημοσκοπήσεις… Το κύριο όμως είναι ότι δεν εμπνέει «εμπιστοσύνη», ότι συνιστά αυτόνομη λύση, εν μέσω κρίσης. Και αυτό προκύπτει επιπλέον από μια σειρά «δευτερευόντων» ευρημάτων των ερευνών. Εξ ου και η «γραμμή της αυτοδυναμίας» είναι σε προφανή κόντρα, με τις πολιτικές απαιτήσεις της κοινωνίας και της κρίσης… Εάν υπήρχε στη ΝΔ «πολιτική ευφυΐα», άλλου τύπου προσεγγίσεις όφειλε να κάνει!
Το τέταρτο στοιχείο, είναι η εντυπωσιακή άνοδος όλων σχεδόν των κομμάτων του αριστερού φάσματος. Το θέμα εδώ είναι -καθώς είναι απροετοίμαστα από κάθε άποψη- η «διαχείριση» των ανόμοιων από ιδεολογική και κοινωνική προέλευση δυνάμεων και η αφομοιωτική πολιτική ικανότητά τους, για να μην αποδειχθούν «τράνζιτ – ψήφοι»! Το πάθημα της δημοσκοπικής ανόδου και πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ, πριν από τις εκλογές του 2009 είναι πρόσφατο… Πέμπτον, ο ΛΑΟΣ, με τη σχετική πτώση του, πληρώνει το «τίμημα» της συστημικής νομιμοποίησής του… Και έκτον, η κατά σημαντική πλειοψηφία πρόκριση από την κοινή γνώμη των κυβερνήσεων συνεργασίας, που αποτελεί τη μείζονα πολιτική ανατροπή σε σχέση με το μεταπολιτευτικό δικομματικό περιβάλλον…
panpan@pegasus.gr
