Οπως και πολλά άλλα πράγματα στη ζωή του, έτσι και η ιδιαίτερη προτίμηση του Τζομπς σε αυτό - και μόνο αυτό - το ντύσιμο περιβαλλόταν από μυστήριο. Φαίνεται όμως ότι ο ιδιοφυής διευθύνων σύμβουλος πήρε την παροιμιώδη μυστικοπάθειά του στον τάφο του, στο ιδιωτικό, μη θρησκευτικό κοιμητήριο που βρίσκεται δέκα λεπτά από την κατοικία του.
Στην εξουσιοδοτημένη βιογραφία του που πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 24 Οκτωβρίου, έναν μήνα πριν από τον αρχικό προγραμματισμό, ο Τζομπς αποκαλύπτει το μυστήριο πίσω από τη «στολή» που συνόδευε τις περισσότερες δημόσιες εμφανίσεις του. Και μαζί με αυτό το μυστήριο, αποκαλύπτεται ακόμη μία πλευρά του περίπλοκου χαρακτήρα του.
Ολα άρχισαν από ένα ταξίδι στην Ιαπωνία αρχές της δεκαετίας του '80. Ο Τζομπς είχε επισκεφθεί, μεταξύ των άλλων, τη Sony. Οταν συναντήθηκε με τον Ακιο Μορίτα, επικεφαλής της εταιρείας, ζήτησε να μάθει τον λόγο για τον οποίο όλοι οι εργαζόμενοι φορούσαν την ίδια στολή. Ο Μορίτα του απάντησε ότι μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ιάπωνες δεν είχαν πολλά ρούχα να φορέσουν και για το ντύσιμό τους φρόντιζαν οι εταιρείες. Η στολή καθιερώθηκε με την πάροδο των ετών. Ηταν ένας τρόπος να υποδηλωθεί το «δέσιμο» ανάμεσα στους εργαζόμενους.
«Αποφάσισα ότι ήθελα και εγώ αυτό το είδος της σχέσης για την Apple», διηγείται ο Τζομπς στη βιογραφία που υπογράφει ο Ουόλτερ Αϊζακσον. Το επόμενο βήμα ήταν μια συνάντηση με τον σχεδιαστή που υπέγραφε τη στολή της Sony και αυτός δεν ήταν άλλος από τον διάσημο ιάπωνα μόδιστρο Ισέι Μιγιάκε. Ο Τζομπς επιστρέφει στις ΗΠΑ με μερικά δείγματα. «Είσαι τρελός;», αντιδρούν οι δικοί του. Απέναντι στην εξέγερση, το αφεντικό υποχωρεί.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Στιβ Τζομπς θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει την Apple (θα επιστρέψει νικητής το 1997). Στο μεταξύ, εκείνη η συνάντηση με τον μόδιστρο Μιγιάκε είχε εξελιχθεί σε σταθερή φιλία. Η ιδέα ενός προσωπικού «σήματος κατατεθέντος» δεν τον είχε εγκαταλείψει. «Ετσι, ζήτησα από τον Ισέι να μου κάνει μερικά από εκείνα τα μαύρα ζιβάγκο που μου άρεσαν και εκείνος μου έκανε καμιά εκατοστή», διηγείται ο Τζομπς στον Αϊζακσον. Μπροστά στην έκπληξη του συγγραφέα για την ποσότητα των ζιβάγκο, ο Τζομπς άνοιξε την ντουλάπα του. «Είναι αρκετά για το υπόλοιπο της ζωής μου», ήταν το μόνο που του είπε.
