Λίγες ώρες πριν «γιορτάσουμε» μαζί με την επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, την εκ νέου σωτηρία της χώρας μας από τους «εταίρους» μας της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., έχω την αίσθηση πώς καλό θα ήταν να αναλογιστούμε λιγάκι που βρισκόμαστε, πώς ήρθαμε σε αυτό το σημείο και τι μας περιμένει…
Δεν νομίζω να αμφιβάλει κανείς πώς ο Πρωθυπουργός μας σε λίγες ώρες, με ύφος Εθνικά υπερήφανου αρχηγού, θα ανακοινώσει ως μεγάλο κατόρθωμα και αποφασιστικής σημασίας γεγονός, την όποια πολιτική επικυρώσουν οι ισχυροί της Ένωσης.
Θα ανακοινώσει – για μια ακόμη φορά – την σωτηρία της χώρας μας. Όπως ακριβώς είχε γίνει και πριν ένα χρόνο, όταν υπογράψαμε το «μνημόνιο». Και τότε δεν είχαμε σωθεί;;;
Λίγο μετά που είχαμε αποφασίσει να μην βουλιάξουμε και να αλλάξουμε και είχαμε εκδιώξει στο πυρ το εξώτερον την βαρβαρότητα προς χάριν του σοσιαλισμού…
Βέβαια είχε προηγηθεί η «σωτηρία» της χώρας μας από τον Κώστα Καραμανλή με τη γενναία συνδρομή του μέγα καθηγητή Γ. Αλογοσκούφη...
Ήταν η «σωτηρία» που είχε ακολουθήσει την προηγούμενη «σωτηρία», αυτής του Κώστα Σημίτη… η οποία με τη σειρά της είχε ακολουθήσει μια άλλη «σωτηρία» κ.ο.κ.
Και ενδεχομένως σε μερικούς μήνες κάποιος θα μας ξανασώσει… Μπορεί ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς, μπορεί ο Γιώργος Καρατζαφέρης χέρι – χέρι με την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Φώτη Κουβέλη, μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας… άντε, ίσως και η Αλέκα Παπαρήγα… Κάποιος πάντως θα μας «σώσει»! Δεν θα μας αφήσουν έτσι..!
Ημέρες που είναι, ας θυμόμαστε λιγάκι το παρελθόν...
Ας θυμηθούμε λιγάκι το «παραμυθάκι» του σχολείου για την επανάσταση του 1821… Το ρομαντικό, το υπερφυσικό, το αθώο παραμύθι που μας έκανε ως παιδιά του δημοτικού να βλέπουμε απόλυτους ήρωες τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Διάκο, την Μπουμπουλίνα, τον Ανδρούτσο, τον Κανάρη…. όλους στα όμορφα καδραρισμένα πορτρέτα τους, στους τοίχους των σχολείων...
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία
Και ο σύγχρονος Έλληνας δυστυχώς είχε θάψει τις όποιες αρετές του πολύ βαθιά μέσα του… Και την τόλμη του, τον έμαθαν να την χρησιμοποιεί στο να πιάσει «πρώτο τραπέζι πίστα» στα σκυλάδικα, στο να γκαζώσει με τη τζιπάρα στο φανάρι και στο να κλέψει την εφορεία… Αααα και στο να βρίσει τους κακούς… Τον κακό Στρος Κααν, την ακόμα χειρότερη Μέρκελ…
Ας μην τα βάζουμε μαζί τους… Κοιτάνε τα δικά τους συμφέροντα και πολύ καλά κάνουν…
Ας τα βάλουμε με τους εαυτούς μας, που τις τελευταίες δεκαετίες, παρά το ότι αποτάξαμε από το 1821 τον Τούρκικο ζυγό, μείναμε προσκολλημένοι σε μια από τις πλέον επιβλαβείς συνήθειές του. Στο ρουσφέτι!!! Στο μόνο κριτήριο βάση του οποίου καθορίζαμε την πολιτική μας συμπεριφορά. Στο κριτήριο που είχε ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να δώσει το ηθικό υπόβαθρο στους πολιτικούς μας, να μας «κατηγορούν» ως συνυπεύθυνους!!!!
Μετά, ας τα βάλουμε αν θέλετε και με τους πολιτικούς μας, που μπροστά στο δικός τους όφελος και την αύξηση του προσωπικού τραπεζικού λογαριασμού τους, δεν λογαριάζουν ούτε Ελλάδα, ούτε Έλληνες… Και τα παραδείγματα είναι πάμπολλα…
Έχω βέβαια και την αίσθηση, πώς ίσως κάτι στο βααααάθος να κινείται… Ίσως – το τονίζω ΙΣΩΣ – οι διάφορες ομάδες των «–ιστας» να βρουν την άκρη… Ίσως η νέα γενιά, αυτή που πάντα πρωτοστατούσε σε κάθε αλλαγή, βρει τη δύναμη και «βάλει τα γυαλιά» στους «μεγάλους».
Ημέρες που είναι, ας θυμόμαστε λιγάκι το παρελθόν...
Και ας προσπαθήσουμε να ξαναγεννήσουμε την ελπίδα για το αύριο, κάνοντας την αρχή από τον εαυτό μας…
Ας παραφράσουμε τον Καζαντζάκη και ας πιστέψει ο καθένας για τον εαυτό του: εγώ μονάχος μου μπορώ ν’ αλλάξω την Ελλάδα. Αν δεν σωθεί, εγώ και μόνο εγώ θα φταίω…
Μανόλης Φούμης
