Ο ενθρονιστήριος λόγος του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακάριου, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Σίδνευ.
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Ταλλίνης καί πάσης Ἐσθονίας κ. Στέφανε, Ἐκπρόσωπε τῆς Α.Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καί τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως,
Σεβασμιώτατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,
Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι,
Ἀξιότιμε κύριε David Coleman Ὑπουργέ Μεταναστεύσεως, ἐκπρόσωπε τοῦ Ἐξοχωτάτου Πρωθυπουργοῦ τῆς Αὐστραλίας, κ. Scott Morrison,
Ἀξιότιμε κύριε Τέρενς Κουΐκ, Ὑφυπουργέ Ἐξωτερικῶν, Ἐκπρόσωπε τοῦ Ἐξοχωτάτου Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καί τῆς ἐντίμου ἙΛληνικῆς Κυβερνήσεως,
Πανοσιολογιώτατοι Καθηγούμενοι,
Εὐλαβέστατοι πρεσβύτεροι καί διάκονοι,
Ὁσιώτατοι μοναχοί καί μοναχές,
Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν ἀρχῶν,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας,
Ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τοῦ Διπλωματικοῦ Σώματος,
Ἐλλογιμώτατοι κ. καθηγηταί τῆς Θεολογικῆς μας Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου καί τῶν λοιπῶν ἐκπαιδευτικῶν καθιδρυμάτων,
Τέκνα ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀγαπητά,
«Καὶ εἶπεν ὁ Θεός. ἐξελεύσῃ αὔριον καὶ στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει. ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος. Καὶ ἰδοὺ πνεῦμα κραταιόν, διαλῦον ὄρη καί συντρῖβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου. οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος. Καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συσσεισμός. οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος. Καὶ μετὰ τὸν συσσεισμὸν πῦρ. οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος. Καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς. καὶ ἐκεῖ Κύριος»[1].
Στό παραπάνω χωρίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὁ Προφήτης Ἠλίας ἀγωνιᾶ καί πασχίζει νά ἐρευνήσει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο φανερώνεται ὁ Θεός, διαπιστώνει δέ ὅτι τό «κραταιόν πνεῦμα», «τό διαλῦον ὄρη καί συντρῖβον πέτρας», ὁ καταστρέφων «συσσεισμός» καί τό ἀφανίζον «πῦρ», ἐνῶ φαίνονται ὅτι ἀναγγέλλουν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, τελικά τήν ἀποκρύπτουν, διότι ὁ Θεός δέν φανερώνεται ἐν «ὑπερβολῇ δυνάμεως». Ὁ Θεός δέν ἐμφανίζεται μέσα ἀπό τήν ἰσχύ καί τήν ἐπιβολή, μέσα ἀπό τήν ἀπειλή τοῦ σεισμοῦ, τή μανία τῆς διαλύσεως καί τήν βιαιότητα τοῦ πυρός, ἀλλά ἀποκαλύπτεται γαλήνια, ἀνεπαίσθητα καί εἰρηνικά, ἁπλᾶ καί ἀθόρυβα, σάν λεπτή αὔρα πού δροσίζει, χαριτώνει καί ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο καί πού τοῦ ἀνοίγει τήν πύλη τοῦ οὐρανοῦ.
Στή λεπτή αὔρα κρύβεται ὁ Θεός, διότι ἀκριβῶς ἀποκαλύπτεται ἐν «ὑπερβολῇ ἀγάπης».
Βιώνοντας τά περί ἐμέ παραδόξως τελεσιουργούμενα ὑπό τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀπό τήν 9η Μαΐου, ὁπότε ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐξέλεξε τήν ταπεινότητά μου Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, μέχρι καί σήμερα, πού ἐπιβαίνω ἐπί τοῦ Ἀρχιερατικοῦ μου συνθρόνου, νιώθω νά μέ διαπερνᾶ αὐτή ἡ «ὑπέρ λόγον καί ἔννοια» ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη περισσότερο, μέ συγκλονίζει τό γεγονός τῆς εὐθύνης, τήν ὁποία ἐπωμίζομαι καί, παράλληλα, μέ διακατέχει ἡ ἔγνοια γιά τό πῶς τελικά θά μπορέσω νά φανῶ ἀντάξιος αὐτῆς τῆς θείας εὐεργεσίας.
Μέσα σέ αὐτό τό κλίμα κατανύξεως καί εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεόν, νοερῶς ἀτενίζω τήν ἄκρα ταπείνωση τοῦ Θεανθρώπου στή σταυρική του θυσία καί κατανοῶ ποῦ ἀκριβῶς βρίσκεται ἡ δύναμη τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης. Ἐκεῖ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καί ἐκεῖ ἀποκαλύπτεται τό βάθος τῆς πίστεώς μας. Ἄν στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ ἦταν μιά λεπτή αὔρα, στήν Καινή Διαθήκη ὁ Θεός παρουσιάζεται προσφερόμενος, θυσιαζόμενος καί ἐκδαπανώμενος, περιβάλλοντάς μας ὅλους μέ τήν ἄφατη ἀγάπη Του καί τήν ἐκούσια θυσία Του.
Συναισθανόμενος, λοιπόν, τό ἄπειρο μέγεθος τῆς θεϊκῆς ἀγάπης καί τή μεγάλη δωρεά τῆς ἐκλογῆς καί ἐγκαταστάσεώς μου ὡς ποιμενάρχου μιᾶς δυναμικῆς καί σπουδαίας Ἀρχιεπισκοπῆς, καταθέτω ἐν Ἐκκλησίᾳ πληθούσῃ ὅτι πρωταρχική μου ἐπιθυμία καί, συνάμα, παράκλησή μου πρός ὅλους σας εἶναι νά ἁγιάσουμε σύμπασα τήν Αὐστραλιανή γῆ μέ τήν ὑγιαίνουσα διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, νά καταστήσουμε τόν οἶκο τῆς ἐν Αὐστραλίᾳ Ἐκκλησίας μας πλήρη εὐωδίας πνευματικῆς καί νά δώσουμε τή μαρτυρία μας, μία μαρτυρία θεϊκῆς χάριτος καί ἀγάπης. Νά ἀκτινοβολοῦμε ὅλοι μας: ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, οἱ Ἐπίσκοποι, ὁ κλῆρος καί ὁ εὐσεβής λαός μας, φῶς ζωῆς αἰώνιας πού φωτίζει, μαγνητίζει καί συνάγει «εἰς ἕν» τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, τούς οἰκείους καί τούς ξένους, τούς πιστούς, τούς ἀπίστους καί κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως. Νά μεταδώσουμε τήν ἐμπειρία τῆς ἀγάπης σέ ὅλους, καταργώντας τά σύνορα τῆς διαφορετικότητας καί τίς ὅποιες προκαταλήψεις, φραγμούς καί ἀποστάσεις.
Πόθος μου εἶναι νά εὑρίσκομαι συνεχῶς σέ ἐν Χριστῷ ἀγαπητική κοινωνία καί ἐνότητα μέ ὅλους σας: μέ τούς βοηθούς μου Ἐπισκόπους, τούς κληρικούς καί τίς μοναχικές ἀδελφότητες, τόν ἐνταύθα εὐλογημένο λαό τοῦ Θεοῦ, τούς ἐν ἐξουσίαις καί τούς ἁπλούς, τούς μικρούς καί τούς μεγάλους. Νά εὑρίσκομαι σέ κοινωνία ζωῆς καί νά εἶμαι γιά σᾶς στοργικός πατέρας, τίμιος ἀδελφός, εἰλικρινής φίλος. Δέν άνήκω στόν ἑαυτό μου, ἀλλά στόν Χριστό καί στό ποίμνιό μου. Εἶμαι ἐδῶ γιά νά μοιράστῶ μαζί σας ὅ, τι εἶμαι καί ὅ, τι ἔχω. Ὁ «εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ» ἀρχιερέας δέν μπορεῖ παρά νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀπροϋπόθετης ἀγάπης, ἐκεῖνος πού ἀκολουθεῖ τά λόγια τοῦ Κυρίου: «Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς»[2]. Αὐτὴ ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ θά εἶναι ἡ ἀστείρευτη πηγή τῆς διακονίας μου καί θά ἀποτελεῖ τήν ἔμπνευση τῶν ἀποφάσεών μου.
Ἀπό ἐσᾶς περιμένω νά καταθέσετε στήν τράπεζα τῆς εὐλογημένης συνεργασίας μας τή δική σας ἀγάπη. Νά ἔλθετε κοντά μου, γιά νά μοιραστοῦμε τή δωρεά τῆς θείας φιλανθρωπίας καί νά σμιλέψουμε τήν ἐν Ἐκκλησίᾳ ἑνότητα γιά τή δόξα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας. Γιατί ἐσεῖς ἀποτελεῖτε, ἀπό ΄δῶ καί πέρα, τό περίγραμμα τῆς ζωῆς μου, ἐσεῖς εἶστε οἱ ἀδελφοί μου καί ἡ χαρά μου. Ἐσεῖς εἶστε τά φτερά μου, πού θά μέ βοηθοῦν νά πετῶ ψηλά, ὅπως ἔλεγε ὁ μέγας Ἱεράρχης, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ ἔφερε κοντά σας καί γι᾽ αὐτό, συγκλονισμένος ἀπό αὐτή τήν ἀγάπη, θέλω νά κινηθῶ καί νά σᾶς διακονήσω ἀγαπητικά καί μέ πολλή λεπτότητα καί εὐαισθησία. Θέλω νά σᾶς ἀγκαλιάσω ὅλους ὄχι ἐν ὑπερβολῇ δυνάμεως ἀλλά ἐν ἀγάπῃ πατρικῇ καί καρδιακῇ. Γι᾽ αὐτό σᾶς ὑπόσχομαι ὅτι δέν θά ταλαιπωρήσω καί δέν θά ἐξουθενώσω. Θά ἀξιοποιήσω τίς ἀρετές σας καί θά σεβαστῶ τά χαρίσματά σας. Δέν θά παραθεωρήσω τά δωρήματα πού σᾶς ἔδωσε ὁ Θεός, σεβόμενος τούς τρόπους σας καί τήν ἰδιοπροσωπία σας.
Μέ αὐτό τό πνεῦμα ἀγκαλιάζω στοργικά τούς κληρικούς καί τίς μοναχικές ἀδελφότητες, τά συμβούλια τῶν ἐνοριῶν καί κοινοτήτων μας, τίς φιλόπτωχες ἀδελφότητες, τά συμβούλια τῶν εὐαγῶν καθιδρυμάτων μας στίς διάφορες κατά τόπους Βασιλειάδες καί στήν Ἑστία, τούς συλλόγους καί τίς ὀργανώσεις, τά σωματεῖα καί τούς λοιπούς ὀργανισμούς. Παρομοίως, διαβεβαιῶ ὅτι ἡ Θεολογική μας Σχολή τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου θά βρεῖ τήν ἀμέριστη συμπαράσταση καί οὐσιαστική βοήθειά μου γιά τήν εὐόδωση τοῦ ὑψηλοῦ ἔργου πού ἐπιτελεῖ καί τήν δι᾽ αὐτῆς μαρτυρία τῆς γνήσιας Ὀρθόδοξης Θεολογικῆς φωνῆς στήν Αὐστραλιανή κοινωνία στή διπλή της ἀναφορά: στήν πιστότητα πρός τήν Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τόν διάλογο μέ τόν σύγχρονο κόσμο.
Στρεφόμενος πρός τούς νέους μας, θέλω νά πῶ ὅτι ὑπάρχει ἕνας ἱερός θεσμός, ὁ ὁποῖος δέν θά τούς ἐγκαταλείψει ποτέ. Παρακαλῶ ὅλους τούς νέους τοῦ ποιμνίου μας, τούς παρόντες καί τούς ἀπόντες, ὅλους ὅσοι εὑρίσκονται καί δραστηριοποιοῦνται στήν Αὐστραλιανή ἐπικράτεια, νά δείξουν ἐμπιστοσύνη στήν Ἐκκλησία. Νά μείνουν κοντά στό Χριστό. Μπορεῖ ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι νά σᾶς ἀπογοητεύσαμε. Ὅμως, στήν Ἐκκλησία δέν μένουμε γιά τά πρόσωπα, πού ἔρχονται καί παρέρχονται, ἀλλά γιά τό Χριστό, πού εἶναι «εἷς καὶ ὁ αὐτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας». Μέσα ἀπό θλίψεις καί δοκιμασίες, μέσα ἀπό ἐνδεχόμενα νεανικά λάθη, θά συνειδητοποιήσετε ὅτι τελικά τό κέντρο καί ἡ σωτήρια προοπτική τῆς ζωῆς μας εἶναι νά γνωρίσουμε τό Χριστό, νά στραφοῦμε πρός Αὐτόν καί νά νιώσουμε ὅτι Αὐτός ἔχει νά μᾶς δώσει τήν ἀγάπη πού μᾶς λείπει. Γι᾽ αὐτό, σέ συνεργασία μέ τούς καλούς μας ἱερεῖς, θά δώσουμε μεγάλη βαρύτητα στή νέα γενιά. Δέν πρέπει σέ καμμία περίπτωση νά χάσουμε ἄλλο πολύτιμο χρόνο. Οἱ νέοι ἀποτελοῦν προτεραιότητα γιά τήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας. Δέν εἶναι ἁπλῶς τό μέλλον, ἀλλά καί τό παρόν τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ἀποφάνθηκε καί ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Ἐγκύκλιό της, πρίν τρία ἀκριβῶς χρόνια στήν Κρήτη.
Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἀγαπητοί παρόντες,
Ἡ λεπτή αὔρα τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ἡ στοργική μέριμνα καί κανονική φροντίδα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας μέ κατέστησαν τόν ἕκτο Ἀρχιεπίσκοπο τῆς περιωνύμου, περιπύστου καί ἱστορικῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας. Ἐνθρονίζομαι σήμερα κατά τήν ἡμέρα μνήμης τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, τῶν φερόντων τά πρῶτα τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Δόξα καί αἶνο ἀναπέμπω πρός τόν Τριαδικό Θεό γι᾽ αὐτή τή μεγάλη καί ἀνέλπιστη δωρεά, νά ἀνέλθω ἐπί Ἀρχιεπισκοπικοῦ Θρόνου, τόν ὁποῖον ἐκλέϊσαν διαπρεπεῖς Ἱεράρχες τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα μνημονεύω μετ᾽ εὐγνωμοσύνης ἀναφωνώντας: Χριστοφόρου, Τιμοθέου, Θεοφυλάκτου, Ἰεζεκιήλ καὶ Στυλιανοῦ τῶν ἀοιδίμων προκατόχων μου, αἰωνία ἡ μνήμη!
Περίβλεπτη θέση καταλαμβάνει στίς συνειδήσεις καί στίς καρδιές ὅλων μας καί ἐμοῦ προσωπικῶς ὁ ἄμεσος προκάτοχός μου, μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Στυλιανός (1975-2019), διακριθείς γιά τήν ὀργανωτική του δεινότητα, τή διοικητική του ἱκανότητα, τή λιπαρά θεολογική του παιδεία, τό συγγραφικό καί ποιητικό του τάλαντο. Θεωρεῖται αὐτονόητο ὅτι ἡ Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας θά τιμήσει μέ τόν ἁρμόζοντα τρόπο τή μνήμη καί τήν προσφορά τοῦ μακαριστοῦ Πρωθιεράρχου ὡς καί τῶν λοιπῶν ἀοιδίμων Μητροπολιτῶν καί Ἀρχιεπισκόπων Αὐστραλίας.
Κατά τήν εὔσημον ταύτην ἡμέραν ἐπιθυμῶ νά ἐκφράσω τήν εὐγνώμονα εὐχαριστία μου, μετά Θεόν, πρός τήν Α.Θ. Παναγιότητα, τόν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο γιά τήν ἐπιδειχθεῖσα πρός τό πρόσωπό μου ἐμπιστοσύνη καί πατρική στοργή, ἀλλά καί πρός τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς συνοδικούς ἁγίους Ἀρχιερεῖς γιά τήν τιμία ψῆφο τους. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι μία μεγάλη καὶ χαρισματικὴ ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα. Κι αὐτό τό γνωρίζουν καί τό ἀναγνωρίζουν ὅλοι. Δὲν εἶναι ὅπως οἱ ἡγέτες τοῦ κόσμου τούτου, πού στηρίζονται στή δύναμη τῆς φθαρτῆς ἐξουσίας. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὑπερβάλλει μέ τήν ἀγάπη του. Μᾶς ἀγαπᾶ ὅλους αὐθόρμητα καί φυσικά, φροντίζει γιά ὅλους. Ἀναδίδει τὴν εὐωδία τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ Πατριαρχία του εἶναι μοναδική, διότι ἀποτελεῖ ζωντανή μαρτυρία ἀγάπης, θυσίας καὶ προσφορᾶς. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι μεγάλη εὐλογία καί δωρεά τοῦ οὐρανοῦ στή γῆ.
Δέν ξέρω ἄν ὑπάρχουν λόγοι καί τρόποι πού ἡ Ὀρθοδοξία, οἱ Ἐπαρχίες τοῦ Θρόνου, οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες καί Ὁμολογίες, ἡ ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη καί ἐγώ προσωπικά μποροῦμε νά ἀνταποδώσουμε τά ὅσα ὁ ἴδιος μᾶς ἔχει προσφέρει θυσιαστικῶς καί ἀγαπητικῶς. Σᾶς προτρέπω, ὅμως, καί σᾶς παρακαλῶ ὅλους νά ἐπισκέπτεστε τή Μεγάλη Ἐκκλησία καί τόν Παναγιώτατο Πατριάρχη μας, γιά νά γεύεστε τήν ἀπερίγραπτη χαρά τῆς κοινωνίας μαζί Του. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο θέλω νά εἶναι τό δεύτερο σπίτι μας καί ὁ τόπος ὅπου ὅλοι μας θά ἀνανεωνόμαστε πνευματικά καί θά λαμβάνουμε δύναμη, γιά νά συνεχίζουμε τή διακονία μας πιστά, ταπεινά καί ἀποτελεσματικά στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας.
Τίς εὐχές τοῦ Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας μετέφερε σήμερα, πρίν ἀπό λίγο, ἕνα σεβαστό καί μέ ἰδιαίτερη ἀξία καί σημασία γιά μένα πρόσωπο, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ταλλίνης καί πάσης Ἐσθονίας κ. Στέφανος. Χαίρομαι γι᾽ αὐτή τήν τιμή, διότι μοῦ δίδεται ἡ δυνατότητα νά ἐκφράσω δημοσίως τὶς εὐχαριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη μου ὄχι μόνο γιά τήν τιμητική παρουσία του σήμερα ὡς ἐκ προσώπου τοῦ Πατριάρχου καί τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἀλλά καί γιά ὅλη τήν ἄριστη καί ἀπρόσκοπτη συνεργασία πού εἴχαμε κατά τὰ τριάμισι χρόνια τῆς διακονίας μου στήν Ἐσθονία. Σᾶς διαβεβαιῶ, Σεβασμιώτατε, ὅτι ἡ ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ κοινωνία μαζί σας ἦταν γιά μένα ἕνα πανεπιστήμιο ἐντατικῶν μαθημάτων ὀρθοδόξου ἤθους καί ἐκκλησιολογίας. Σᾶς εὐχαριστῶ θερμῶς γιά ὅλα, εὐχόμενος νά ἔχετε ἔτη πολλά καί ὑγιεινά γιά τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Αὐτονόμου Ἐκκλησίας τῆς Ἐσθονίας.
Εὐχαριστῶ, ἐπίσης, εὐγνωμόνως τούς Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρο, Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλο, Ρουμανίας κ. Δανιήλ, Κύπρου κ. Χρυσόστομο, Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο, Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιο καί Κιέβου κ. Ἐπιφάνιο, οἱ ὁποῖοι, ἀμέσως μετά τήν ἐκλογή μου ὡς Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας, ἔσπευσαν νά ἐπικοινωνήσουν μαζί μου προσωπικῶς, κάποιοι δέ ἐξ αὐτῶν ὅρισαν καί ἐκπρόσωπους στή σημερινή τελετή. Ἰδιαιτέρως μνημονεύω τά ὀνόματα τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Σαλάζης κ. Πετρωνίου, τοῦ Πανιεροτάτου Μητροπολίτου Πάφου κ. Γεωργίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς κ. Παντελεήμονος, τούς ὁποίους εὐχαριστῶ ὅλοκαρδίως καί τούς παρακαλῶ νά μεταφέρουν τήν εὐγνωμοσύνη μου καί τό σεβασμό μου στούς Μακαριωτάτους Προκαθημένους τῶν Ἐκκλησιῶν τους.
Γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία μέ ἀνέθρεψε πνευματικά καί ἐκκλησιαστικά, καί γιά τή Μονή τῆς μετανοίας μου, τόν Ἅγιο Γεώργιο Ἐπανωσήφη, ἤδη ἐξέφρασα τήν εὐχαριστία μου κατά τή Θεία Λειτουργία ἀντίστοιχα στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Μηνά Ἡρακλείου καί στό Καθολικό τῆς Μονῆς μου. Τά φιλάδελφα αἰσθήματα καί οἱ ἐκδηλώσεις τῆς ἀγάπης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Εἰρηναίου καθώς καί τῶν λοιπῶν ἁγίων Ἀρχιερέων τῆς Κρήτης δηλώνουν μέ τόν καλύτερο τρόπο ὅτι ἡ Κρήτη εἶναι τόπος οἰκουμενικός, μέ πολλές ἀντοχές καί πολλά καί γνήσια ἀντισώματα ἀπέναντι στήν ἐπέλαση τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῶν ποικίλων συγχρόνων ἀλλοτριώσεων. Εὐχαριστῶ καί ἐξαιρέτως εὐγνωμονῶ τόν ἅγιο Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου κ. Ἀνδρέα γιά τήν τιμητική του παρουσία καί τόν παρακαλῶ νά διαβιβάσει στήν Κρητική Ἱεραρχία καί στήν ἀδελφότητα τῆς Μονῆς μου τήν ἀγάπη μου καί τήν εὐχαριστία μου γιά ὅλα ὅσα μοῦ προσέφερε ἡ Ἐκκλησία Κρήτης κατά τά 23 χρόνια τῆς ἐκεῖ ταπεινῆς μου διακονίας.
Χαιρετίζω ἐγκαρδίως τόν κ. David Coleman, Ὑπουργό Μεταναστεύσεως, ἐκπρόσωπο τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Scott Morrison, Πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας γιά τήν ἐδῶ παρουσία του καί τόν εὐχαριστῶ θερμῶς γιά τό θαυμάσιο πρωθυπουργικό μήνυμα, τό ὁποῖο μᾶς ἀνέγνωσε. Θερμῶς σᾶς παρακαλῶ, κύριε Ὑπουργέ, νά διαβιβάσετε στόν Ἐξοχώτατο κ. Πρωθυπουργό τήν ἀγάπη μου καί τήν εὐγνώμονα εὐχαριστία μου γιά τήν τιμή τήν ὁποία μοῦ ἐπεφύλαξε, καθώς καί τήν εὐγνωμοσύνη μου ἐκ μέρους ὅλων τῶν Ἑλλήνων καί τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Αὐστραλίας γιά ὅ,τι ἔχει προσφέρει στήν ὁμογένεια καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Αὐστραλίας μέχρι καί σήμερα. Παρομοίως, χαιρετίζω τούς λοιπούς ἐκπροσώπους τῶν ἀνωτάτων πολιτικῶν ἀρχῶν αὐτοῦ τοῦ εὐλογημένου κράτους καί εὐχαριστῶ ὅλως ἰδιαιτέρως τούς ἐκπροσώπους τῆς Κυβερνήσεως τῆς Νέας Νοτίου Οὐαλίας καθώς καί τόν Ἐξοχώτατο Ὑπουργό κ. Τέρενς Κουΐκ, ἐκπρόσωπο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, γιά τήν παρουσία του καί τά θερμά του λόγια.
Εὐχαριστῶ τούς ἀδελφούς Ἀρχιερεῖς, τόσο αὐτούς πού ἀνήκουν στήν Ἱεραρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὅσο καί τούς λοιπούς ἀδελφούς Ἱεράρχες τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν γιά τήν τιμητική και εὐλογητή παρουσία τους, μέ τούς ὁποίους θά ἔχω ἄριστη καί ἑνωτική συνεργασία, καθώς καί τούς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων Δογμάτων πού παρίστανται σ’ αὐτή τήν ἱστορική καί ξεχωριστῆς σημασίας στιγμή γιὰ τὸ ταπεινό μου πρόσωπο καὶ γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στήν Αὐστραλία.
Εὐχαριστῶ τό Θεό γιά τήν παρουσία τῶν καλῶν μου γονέων Ἐμμανουήλ καί Φωτεινῆς στήν Ἀκολουθία τῆς Ἐνθρονίσεως, καθώς καί ὅλους τούς συγγενεῖς καί φίλους, τούς σεβαστοὺς δασκάλους μου, τά πνευματικά μου παιδιά καί τούς μαθητές μου, οἱ ὁποῖοι ἐκδήλωσαν μέ κάθε τρόπο τά αἰσθήματα τῆς ἀγάπης τους πρός τό πρόσωπό μου.
Εὐχαριστῶ ὅλως ἰδιαιτέρως τόν ἀγαπημένο μας κλῆρο καί λαό, τό πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, οἱ ὁποῖοι ἀθρόως προσῆλθαν σήμερα, γιά νά ἐκδηλώσουν τήν ἀγάπη τους καί τό σεβασμό τους ἀπό ὅλες τὶς πολιτείες τῆς ἐπικράτειας. Εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ ὑπάρξει ἀρραγῆς συμπόρευση καί διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ θά διατηρήσουμε τή συνοχή καί τήν ἑνότητα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ καί αὐτῆς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, γιά τήν ὁποία πολύ κοπίασαν καί θυσιάστηκαν οἱ μακαριστοὶ προκάτοχοί μου.
Τέλος, θέλω νά εὐχαριστήσω ὁλοκαρδίως τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Δέρβης κ. Ἰεζεκιήλ γιά τή φροντίδα τήν ὁποία ἐπέδειξε καί τόν κόπο πού κατέβαλε ὡς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, κατά τό διάστημα τῆς χηρείας τοῦ Θρόνου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας μέχρι καί τήν ἐκλογή μου, καθώς καί τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Ἀπολλωνιάδος κ. Σεραφείμ γιά τή μέριμνα τῆς Ἐπιτροπείας τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, ἀπό τῆς ἐκλογῆς μου μέχρι καί σήμερα. Ἰδιαιτέρως μάλιστα ἐκτιμῶ καί σέβομαι τήν προσφορά τους ὄχι μόνο κατά τό διάστημα μετά τήν κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ, ἀλλά καί καθ᾽ ὅλα τά χρόνια τῆς ἐν Αὐστραλίᾳ ἀρχιερατικῆς τους διακονίας. Καί βεβαίως δέν παραλείπω νά εὐχαριστήσω καί τούς ἄλλους βοηθούς ἐπισκόπους μου, Θεοφιλεστάτους Δορυλαίου κ. Νίκανδρο καί Μιλητουπόλεως κ. Ἰάκωβο γιά τήν μέχρι σήμερα προσφορά τους στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή μας.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Θερμῶς σᾶς παρακαλῶ νά προσεύχεστε γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπό σας. Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία πάντοτε θεραπεύει τά ἀσθενῆ καί ἀναπληροῖ τά ἐλλείποντα, θά ἀγωνισθῶ μέ ὅλες μου τίς δυνάμεις γιά νά σᾶς διακονήσω ἐν «ὑπερβολῇ ἀγάπης», ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἀληθινή ἰσχύς, ὁ «σύνδεσμος τῆς τελειότητος», γιά νά εἶναι τό πέρασμά μου ἀπό δῶ, ἡ διακονία καί ἡ μαρτυρία μου, ὡς «αὔρα λεπτή», πού ὅλους θά σᾶς ἀναπαύει, θά σᾶς χαροποιεῖ καί θά σᾶς παραπέμπει στόν αἰώνιο προορισμό τοῦ ἀνθρώπου ἐν Χριστῷ, ὁ ὁποῖος εἶναι τό «Α καὶ τὸ Ω», ὁ «ὤν, ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος», ὁ «πρῶτος καὶ ὁ ἕσχατος», ἡ «ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος».
Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκα!
[1] Γ´ Βασ. 19, 11-12.
[2] Ἰωάν. 15, 12.
