3 (ακόμα) νεκροί… Λέτε να αλλάξει κάτι;

Γράφει ο Μανόλης Φούμης

Συγκλονιστήκαμε όλοι, κλάψαμε, βρίσαμε, τσατιστήκαμε… Για μια ακόμα φορά. Ε και; Μήπως και θα αλλάξει ή θα αλλάξουμε κάτι;

Για τους υψηλά ιθύνοντες, αυτούς που κυβερνούν από τις μεγάλες καρέκλες των Αθηνών, τους πριν και τους τωρινούς, το αυτάκι μάλλον που δεν ιδρώνει. Το παραμύθι με τον ΒΟΑΚ πάει σύννεφο. Και για όσους μπορούν να αντιληφθούν έστω και τα ελάχιστα, δρόμο σύγχρονο, «Ευρωπαϊκό» που λέμε, δεν πρόκειται να δούμε τις επόμενες δεκαετίες.

Αλλά και για εμάς εδώ, τους οδηγούς – χρήστες του ΒΟΑΚ, μήπως μας κάνουν αυτά τα δυστυχήματα να αλλάξουμε συμπεριφορά; Να μην τρέχουμε του σκοτωμού; Να μην προσπερνάμε όπου κι όπου; Να μην οδηγούμε μεθυσμένοι; Να προσαρμόζουμε την οδηγική μας συμπεριφορά σύμφωνα με τα δεδομένα του δρόμου, των καιρικών συνθηκών, του οχήματός μας, κλπ; Πολύ αμφιβάλω…

Δυο ακόμα σπίτια έκλεισαν, μερικές διαμαρτυρίες θα πραγματοποιηθούν, κάποιοι θα φωνάξουν, σχεδόν όλοι κάτι θα γράψουμε, αλλά στην ουσία, τίποτα δεν θα αλλάξει. Κι αν αλλάξει σε ένα σημείο, θα παραμείνουν ακόμα πολλά «φονικά χιλιόμετρα» από τη μια άκρη της Κρήτης ως την άλλη.

Άσε που σε 2-3 μέρες θα τα έχουμε ξεχάσει όλα. Μέχρι να γίνει το επόμενο δυστύχημα. Και να ξαναβγούμε στα κάγκελα.

Κι αυτό γιατί είμαστε… ας μην γράψω καλύτερα τι είμαστε! Το ξέρουμε άλλωστε, ε;

Η φωτογραφία από την σελίδα του Γιάννη Λιονάκη