Γράφει ο Μανόλης Φούμης
Η κατάσταση στο Ηράκλειο παραμένει δραματική. Ακόμα δε κι αν λήξει τώρα η κινητοποίηση, θα χρειαστούν αρκετές ημέρες για να ομαλοποιηθεί η διαδικασία της αποκομιδής με τους χιλιάδες τόνους απορριμμάτων που έχουν συγκεντρωθεί στους δρόμους.
Δεν ξέρω τι θα κερδίσουν οι εργαζόμενοι και κατά πόσο οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης μπορούν να υλοποιηθούν με δεδομένη την απόφαση του Ελεγκτικού και το μνημονιακό πάγωμα των προσλήψεων που επικρατεί. Μακάρι να τα καταφέρουν και να μην βρεθούν στον δρόμο. Το μόνο όμως που σίγουρα κατάφεραν, είναι να ζητάνε όλοι πλέον ιδιωτικοποίηση του τομέα της καθαριότητας, εν μέρη ή καθολικά, με σκοπό να μην ξαναζήσουμε ανάλογα φαινόμενα.
Είναι όμως εύκολο αυτό; Φυσικά και όχι.
Βλέπουμε τι γίνεται στη Θεσσαλονίκη, θυμόμαστε (θυμόμαστε;) και το τι είχε γίνει σε Δήμους της Κρήτης στο πρόσφατο παρελθόν όταν επιχειρήθηκε η εφαρμογή ανάλογου σχεδιασμού. Κι εδώ κάπου καλό είναι να βάλουμε στο κάδρο και το ότι η πολιτική, είναι η τέχνη του εφικτού. Το τι μπορούμε να κάνουμε και όχι μόνο το τι θέλουμε.
Κι επίσης, ότι η κοινωνίας μας, δεν είναι και η πλέον ώριμη να δεχτεί ρηξικέλευθες αποφάσεις έτσι απλά. Πολύ δε περισσότερο να τις υποστηρίξει. Το κατάλληλο τάιμινγκ, έχει την αξία του. Πάμπολλα τα παραδείγματα πολιτικών αποφάσεων που ενώ κινούνταν μέσα σε κλίμα κοινωνικής αποδοχής, ο "κακός τρόπος" και η ακατάλληλη χρονική περίοδος που εφαρμόστηκαν, άλλαξαν άρδην την στάση της κοινής γνώμης και γύρισαν μπούμερανγκ στους εμπνευστές τους.
Οι συμβασιούχοι της καθαριότητας, δυστυχώς ή ευτυχώς, μάλλον που την πάτησαν με την κινητοποίηση αυτή. Καθοδηγήθηκαν από τους κλασικούς επαγγελματίες εργατοπατέρες - υπάρχουν ακόμα αυτοί - σε ακραίες καταστάσεις και έχασαν το δίκιο τους που λέμε πολύ απλά. Πίεσαν περισσότερο απ' όσο η κοινωνία μπορούσε να αντέξει κι έχασαν την στήριξή της. Κι εκεί που όλα τα βέλη θα πήγαιναν στους κυβερνητικούς χειρισμούς, γύρισαν προς τους ίδιους. Με απρόβλεπτες συνέπειες για το αύριο...
Ps: Η ρήξη αυτή πολιτών - εργαζομένων, θυμίζει την ιστορία του δικαστή που όταν άκουσε τον ένα αντίδικο, του είπε πώς έχει δίκιο. Όταν άκουσε και τη δεύτερη πλευρά, είπε πώς κι αυτή έχει δίκιο. Κι όταν ένας τρίτος του είπε πώς δεν γίνεται να έχουν και οι δυο δίκιο, του απάντησε: "Κι εσύ δίκιο έχεις".
