Ανήμερα της έναρξης των εκδηλώσεων για την 76η επέτειο από την παγκόσμιας εμβέλειας Μάχη της Κρήτης, της πρώτης παλλαϊκής αντίστασης ενάντια στην εισβολή του Ναζισμού και της επίλεκτης "αφρόκρεμας" του Χίτλερ, των Γερμανών αλεξιπτωτιστών του Γ' Ράιχ - μια αντίσταση που η Κρήτη, στα χρόνια της φασιστικής και ναζιστικής Κατοχής, πλήρωσε με αμέτρητο αίμα, σφαγές, ολοκαυτώματα και καταστροφές της παραγωγικής της βάσης - η εφημερίδα "Νέα Κρήτη" φέρνει στη δημοσιότητα το υπόμνημα του Γερμανού ιστορικού-ερευνητή Χάινς Ρίχτερ προς το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Ένα υπόμνημα-πρόκληση για την ιστορική μνήμη στην Κρήτη, με το οποίο ο κ. Ρίχτερ ζητάει από την Κοσμητεία της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης να απορρίψει την εισήγηση της γενικής συνέλευσης του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης για ανάκληση του τίτλου που το ίδιο τμήμα τού είχε απονείμει, αυτού του επίτιμου διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Διάκριση που, ως φαίνεται, είναι και η μόνη ανώτατη σε ακαδημαϊκό επίπεδο που διαθέτει για την ώρα ο Γερμανός ιστορικός ερευνητής και η οποία ενδεχομένως να αποτελεί για τον ίδιο το πιο έγκυρο "διαβατήριο" περαιτέρω ακαδημαϊκής ανέλιξης ακόμη και στην ίδια του την πατρίδα.
Ο κ. Ρίχτερ μπορεί να υπογράφει στο σχετικό του υπόμνημα ως καθηγητής Νεοελληνικής Ιστορίας και για την ακρίβεια ως «Prof. Dr. Heinz Richter», αλλά οι τίτλοι στη Γερμανία έχουν διαφορετική σημασία για τους καθηγητές πανεπιστημίου, που είναι διακριτοί από άλλες ακαδημαϊκές ιδιότητες. Τουλάχιστον μέχρι πριν λίγους μήνες, και πάντως πολύ αργότερα από το επίμαχο βιβλίο του για τη "Μάχη της Κρήτης", η προσωπική του ιστοσελίδα σε αυτή του Πανεπιστημίου Uni Μannheim τον τιτλοφορεί ως «Apl. Prof. Dr. Heinz Α. Richter». Σύμφωνα με το γερμανικό ανώτατο εκπαιδευτικό σύστημα λοιπόν, ο κ. Χάιντς Ρίχτερ δεν είναι και δεν ήταν "τακτικός" καθηγητής ή καθηγητής (στα Γερμανικά: "lehrstuhlinhaber", "ordinarius" ή "ordentlicher professor"), δηλαδή δεν είχε ποτέ έδρα. Ο τίτλος του στα Γερμανικά είναι "ausserplanmässiger professor" ή στα Αγγλικά "supernumerary professor". Ο τίτλος αυτός απονέμεται σε κατόχους διδακτορικού που θεωρούνται ειδικοί σε κάποιον τομέα (π.χ. ο κ. Ρίχτερ στην ιστορία της Ελλάδας και της Κύπρου...). Ο τίτλος δεν αντιστοιχεί σε θεσμοθετημένη θέση καθηγητή και δε δημιουργεί θέση εργασίας ή υπηρεσίας υποχρεωτικά. Για τη θέση αυτή δεν κατατίθεται υποψηφιότητα, αλλά προτείνεται από "φίλους επιστήμονες" στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο. Ίσως όπως αυτοί που τον πρότειναν στον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας για να τον παρασημοφορήσει. Ίσως έτσι να εξηγείται γιατί και με το υπόμνημά του δηλώνει ότι η Κοσμητεία της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών δε θα πρέπει να δεχτεί την ανάκληση του τίτλου του ως επίτιμου διδάκτορος στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Το υπόμνημα Ρίχτερ
Στις 25 Μαΐου του 2016, σε μια θυελλώδη συνεδρίαση, η γενική συνέλευση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης αποφασίζει την ανάκληση του τίτλου του επίτιμου διδάκτορος του Πανεπιστημίου Κρήτης. Θα χρειαστεί να περάσουν 10 μήνες (!) για να καθαρογραφεί η εισήγηση του τμήματος, και να φτάσει στη Κοσμητεία της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών για τελική επικύρωση το Μάρτιο του 2017 (!). Η Κοσμητεία στις 29 Μαρτίου 2017 θα στείλει την απόφαση αυτή στον ίδιο τον κ. Ρίχτερ και θα του θέσει χρονικό όριο μέχρι τις 15 Μαΐου, αν το επιθυμεί, να καταθέσει τις προτάσεις του έναντι της απόφασης για ανάκληση του τίτλου του. Στις 15 Μαΐου η Κοσμητεία συνεδριάζει, αλλά καμία διαρροή δεν υπάρχει για κατάθεση υπομνήματος του Ρίχτερ, παρότι οι δημοσιογράφοι έθεσαν σχετικό ερώτημα.
Όμως ακριβώς αυτή την ημέρα που έληγε η προθεσμία για κατάθεση υπομνήματος, ο Χάινς Ρίχτερ, όχι απλά στέλνει ένα πολυσέλιδο υπόμνημα, που σε τίποτα δεν απαντάει στα όσα του προσάπτουν πανεπιστημιακοί και κοινωνία (ότι ουσιαστικά εμφάνισε «βάρβαρη πράξη» την αντίσταση του κρητικού λαού και με πράξεις προσβολής ακόμη και νεκρών Γερμανών στρατιωτών, που εν πολλοίς έδιναν έρεισμα με το τότε «δίκαιο» του πολέμου στους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, ένα «ιπποτικό σώμα του στρατού», ακόμη και για την εφαρμογή των φονικών αντιποίνων τους), αντίθετα επιλέγει να πάει κατευθείαν σε αυτό που θεωρεί μείζον θέμα. Και σήμερα που έχουμε την έναρξη των εκδηλώσεων της 76ης επετείου από τη Μάχη της Κρήτης, οι Κρητικοί εύκολα θα αντιληφθούν και το λόγο. Επιλέγει να επαναλάβει τους ισχυρισμούς του, ότι η Γερμανία έχει αποζημιώσει πλήρως την Ελλάδα για τις καταστροφές, την καταλήστευση και το αίμα που μας επιφύλαξε κατά τη ναζιστική Κατοχή και ότι η Ελλάδα είναι αυτή που χρωστάει από τότε στη Γερμανία (!).
Αποσπάσματα του υπομνήματος
Στο υπόμνημά του, μεταξύ άλλων, ο κ. Χάινς Ρίχτερ αναφέρει: «Με έκπληξη και πικρία ανέγνωσα την υπ' αριθμ. πρωτ. 89 και από 29 Μαρτίου 2017 επιστολή σας προς εμέ, η οποία περιλαμβάνει και αναπαράγει αυτούσια την υπ' αριθμ. 153 και από 25 Μαΐου 2016 απόφαση του υμετέρου Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης. Διά της ως άνω πρωτοφανούς αποφάσεως, το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης εισηγήθηκε προς την Κοσμητεία την ανάκληση του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα που μου έχει απονεμηθεί.
2. Ο τίτλος που απονεμήθηκε από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης το 2014 απετέλεσε για εμένα τον κολοφώνα μιας πνευματικής και επιστημονικής προσπάθειας πολλών δεκαετιών, όλων αφιερωμένων στη μελέτη της νεότερης Ελλάδας...
Νομικό μέρος:
3. Σύμφωνα με το αρ. 41 παρ. 2 του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (ΦΕΚ Β-1525/2000), "ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορος αφαιρείται μόνο για σοβαρούς λόγους και με την ίδια διαδικασία που ισχύει για τους ομότιμους καθηγητές", το δε αρ. 40, παρ. 3 προβλέπει ότι "o τίτλος του ομότιμου καθηγητή αφαιρείται ύστερα από απόφαση της Συγκλήτου του Ιδρύματος, που λαμβάνεται με πλειοψηφία των 2/3 των μελών της, όταν συντρέχουν ιδιαίτερα σοβαροί λόγοι"...
Ως προς τις επιμέρους αιτιάσεις:
(...) 15. Θεωρώ ότι ο καθηγητής Φλάισερ, για λόγους άγνωστους σε εμένα, απέκρυψε τη συνολική εγγραφή, που ήταν παθητική για το ελληνικό κράτος, προβάλλοντας μόνο την ενεργητική πλευρά του ισοζυγίου. Θέλω να τονίσω ότι η εν λόγω ανακάλυψη δεν οφείλεται σε εμένα, αλλά στο γνωστό Γερμανό ιστορικό Gotz Aly, καίτοι και ο ίδιος έκανα την ίδια ανακάλυψη περίπου μισό χρόνο μετά και ανεξάρτητα από τον Aly... Η εν λόγω έκθεση φυλάσσεται στο αρχείο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, όπου είναι προσιτή στον οποιονδήποτε με αριθμό τεκμηρίου R27320 (σχετ. 7)...
16. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ανέφερα με λίγα λόγια πώς έχει το ζήτημα αυτό στη δημοσιογράφο που έπαιρνε τη συνέντευξη, χωρίς να υπεισέλθω αναλυτικά σε λεπτομέρειες, όπως πράττω εδώ, ζήτησα όμως να παραλειφθεί από το κείμενο που θα δημοσιευόταν, διότι δεν επιθυμούσα προσωπική αντιπαράθεση με τον καθηγητή Φλάισερ...
(...) Επέλεξα, μάλιστα, να παραμείνω σιωπηλός, όταν μέλη του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, χωρίς εξειδίκευση στο αντικείμενό μου ή πείρα που να πλησιάζει έστω τη δική μου, καταφέρονταν εναντίον μου δημοσίως με βαρύτατους χαρακτηρισμούς, όπως ότι αρνούμαι "εγκλήματα πολέμου" και είμαι συγγραφέας "διατεταγμένης διατριβής" (Βασίλειος Δαφέρμος, σελ. 49 της υπ' αριθμ. 2383/2015 απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρεθύμνου) ή άνθρωπος που "μας κοροϊδεύει" (Δημήτρης Ξενάκης, σελ. 50). Ο ίδιος καθηγητής Ξενάκης σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο σταθμό 9,84 του Ρεθύμνου, στις 17 Φεβρουαρίου 2016, ανέφερε για μένα ότι "τέτοια απαξιωτική συμπεριφορά [για την Ελλάδα] δεν είχαν ούτε οι αποικιοκράτες στην Αφρική". Το ίδιο έπραξα όταν ο καθ. Γιώργος Μαργαρίτης με αποκάλεσε στην κατάθεσή του "απολογητή του ναζισμού" που "βλέπει με το μάτι των δολοφόνων" (σελ. 105 και 108)...
18. Ως προς το δεύτερο σημείο, το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης μού αποδίδει δήθεν "γενικευτικές απαξιωτικές αναφορές στην ιστορία και στους πολίτες της Κρήτης στη δημόσια σφαίρα", τη στιγμή που είναι σε όλους γνωστές οι όχι απλώς απαξιωτικές, αλλά ευθέως συκοφαντικές και εξυβριστικές αναφορές ενίων Κρητών πολιτών για το πρόσωπό μου κατά τη διάρκεια της δίκης μου. Ενδεικτικά σας αναφέρω τη βαρύτατη έκφραση "παραχαράκτης της ιστορίας" με την οποία με χαρακτήρισε ο κ. Ελευθέριος Αυγενάκης (σελ. 21 της υπ' αριθμ. 2383/2015 απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρεθύμνου), καθώς και την κατηγορία της "γκεμπελικής προπαγάνδας" που μου απηύθυνε κατ' επανάληψη ο κ. Μανούσος Παραγιουδάκης (σελ. 32-33), στις οποίες ουδέποτε απήντησα (...).
20. Τη σχετική πληροφορία έχω ήδη εκθέσει στη μονογραφία μου "Griechenland 1950-1974. Zwischen Demokratie und Diktatur" (σειρά μονογραφιών PELEUS, τόμος 60, σελ. 207-σχετ. 10), η οποία εκδόθηκε το 2013 και συνεπώς ήταν ήδη γνωστή και συνεκτιμήθηκε από το τμήμα για την απονομή του επίτιμου διδακτορικού τίτλου.
Παραθέτω επί λέξει ολόκληρο το σχετικό παράθεμα:
"Όπως και σε όλες τις άλλες συνολικές συμβάσεις, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση [της Γερμανίας] είχε συμφωνήσει ότι η διανομή των χρημάτων έπρεπε να αποτελεί υπόθεση της κάθε κυβέρνησης. Αυτό όμως που λειτουργούσε στα άλλα δυτικοευρωπαϊκά κράτη, ήτοι μια διανομή που να ήταν δίκαιη σε γενικές γραμμές, ήταν αμφίβολο στην Ελλάδα, εξαιτίας του πελατειακού συστήματος. Βασικά, ήταν εκ των προτέρων σαφές ότι άτομα με αξιώσεις αποζημίωσης που διέκειντο ευμενώς προς την ΕΡΕ θα προτιμούνταν. Επιπλέον, οι Εβραίοι δεν αποζημιώθηκαν στο μέτρο που είχε προβλεφθεί αρχικώς, διότι παρέμεναν πάντοτε πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Οι Εβραίοι που διέκειντο ευμενώς προς την ΕΔΑ είχαν περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν με άδεια χέρια. Μάλιστα, δεν τους γινόταν γνωστή ούτε καν η δυνατότητα αποζημίωσης, όπως ο συγγραφέας πληροφορήθηκε από Εβραίους της Θεσσαλονίκης το 1991".
Από το απόσπασμα αυτό, που απηχεί τις απόψεις μου και δεν αποτελεί διαστρέβλωση των γραφομένων μου από άτομα που δεν έχουν διαβάσει το πρωτότυπο, προκύπτουν πέραν πάσης αμφιβολίας τα εξής στοιχεία: 1. Ότι απευθύνω κατηγορία κατά του ελληνικού πελατειακού συστήματος της εποχής και όχι κατά των Εβραίων (...). 4. Ότι, όπως ακριβώς στο γενικό πληθυσμό υπήρξε κατά τη διανομή των αποζημιώσεων διάκριση μεταξύ ψηφοφόρων της ΕΡΕ και ψηφοφόρων της ΕΔΑ, το ίδιο πληροφορήθηκα ότι συνέβη και εντός του ειδικότερου πληθυσμού των Ελλήνων Εβραίων. Με άλλα λόγια, η προφορική πληροφορία που έφτασε σε μένα ήταν συμβατή και επιβεβαίωνε όσα γνώριζα ήδη για τον τρόπο διανομής των αποζημιώσεων που επικρατούσε στο γενικότερο πληθυσμό των χριστιανών Ελλήνων (...).
25. (...) Εκείνο που "θίγει το ελληνικό Πανεπιστήμιο και την ιστορία του" είναι η συνεχιζόμενη προσπάθεια μερίδας μελών του να επιτεθούν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο σε ένα πρεσβύτερό τους πανεπιστημιακό, προσπάθεια η οποία εμφορείται καθαρά από έναν ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο εθνικισμό...».
Η δίκη Ρίχτερ
Ο κ. Χάινς Ρίχτερ αναφέρει ακόμη στο υπόμνημά του, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«28. Από την απόφαση του υμετέρου Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης απουσιάζει κάτι: απουσιάζει η δίκη μου, η δίκη εκείνη στην οποία πρωταγωνίστησαν ως μάρτυρες κατηγορίας πολλοί από τους καθηγητές του τμήματος, οι ίδιοι που τώρα υπογράφουν την απόφαση περί ανακλήσεως της επιτιμίας. Η δίκη μου, σας υπενθυμίζω, υπήρξε η πρώτη δίκη πανελληνίως βάσει του αρ. 2 Ν. 4285/2014 και κατέληξε μετά από πολύμηνη και εξαντλητική διαδικασία στην πανηγυρική μου αθώωση (με την υπ' αριθμ. 2383/2015 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου, που τελεί ήδη υπό δημοσίευση στο νομικό τύπο με επιδοκιμαστικά σχόλια) διά της κηρύξεως του νόμου ως πολλαπλώς αντισυνταγματικού και αντίθετου προς το ενωσιακό δίκαιο (...).
31. Πρόκειται για τακτική που εκθέτει το Πανεπιστήμιο Κρήτης κατά τρόπο θλιβερό και, πολύ φοβάμαι, ανεπανόρθωτο στα μάτια κάθε καλοπροαίρετου παρατηρητή. Πιθανή αφαίρεση του διδακτορικού τίτλου θα έχει πολύ δυσάρεστες επιπτώσεις στο κύρος και τη φήμη όχι μόνο του Πανεπιστημίου, αλλά και ολόκληρου του κρητικού λαού ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης (...).
32. Όθεν καλώ όλα τα μέλη της Κοσμητείας να προβληματιστούν πριν ρίξουν την ψήφο τους σχετικά με το μέγεθος της ευθύνης που αναλαμβάνουν. Ας μην έχουν την ψευδαίσθηση ότι ο πανεπιστημιακός κόσμος της Ελλάδας και της Γερμανίας παρακολουθεί αμέτοχος. Διατηρώ την πεποίθηση ότι τα μέλη της Κοσμητείας θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και δε θα κηλιδώσουν το καλό όνομα της σχολής.
* Επειδή οι εις βάρος μου αιτιάσεις του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης όχι μόνο είναι παντελώς ανυπόστατες, αλλά αποτελούν την προσπάθεια ορισμένων μελών του να συνεχίσουν με άλλο τρόπο τη δικαστική μου δίωξη.
* Επειδή σας επισυνάπτω προς ενημέρωσή σας την ενημερωμένη βιβλιογραφία μου, περιλαμβάνουσα 39 τίτλους μονογραφιών και περί τις 200 μελέτες.
* Επειδή επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου.
Δια ταύτα αιτούμαι:
- Να διαφυλάξετε έστω και την υστάτη ώρα το κύρος του Πανεπιστημίου Κρήτης.
- Να απορρίψετε την πρόταση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης.
Μάννχαϊμ, 15 Μαΐου 2017,
Prof. Dr. Heinz Richter».
Μερικές επισημάνσεις στο υπόμνημα Ρίχτερ .Προσπάθεια απαξίωσης του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης
Στην απάντηση που απέστειλε στην Κοσμητεία της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών ο κ. Ρίχτερ, καταρχήν επιτίθεται ξανά εναντίον του καθηγητή Χάγκεν Φλάισερ, προκειμένου να στηρίξει τις απόψεις του περί μη δικαιώματος της Ελλάδας για αποζημιώσεις. Πηγαίνει ακόμη πιο πέρα από όσα μέχρι σήμερα έχει διατυπώσει, επικαλούμενος και άλλες έρευνες (π.χ. των Gotz Aly και Sven Felix Kellerhoff), που φυλάσσονται στο αρχείο του γερμανικού ΥΠ.ΕΞ., κατηγορώντας ευθέως τον άλλον Γερμανό ιστορικό για σκόπιμη απόκρυψη στοιχείων. Κατηγορεί ακόμη και τη δημοσιογράφο της εφημερίδας "Καθημερινή", στην οποία έδωσε συνέντευξη τον Απρίλιο του 2016, ισχυριζόμενος ότι δεν απάλειψε, όπως της είχε ζητήσει, «τη μνεία των πειθαρχικών συνεπειών» που θα είχε ο Χάγκεν Φλάισερ από το ελληνικό Πανεπιστήμιο.
Στη συνέχεια επιδίδεται σε μια προσπάθεια απαξίωσης των μελών του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, για τα οποία λέει ότι, «χωρίς εξειδίκευση στο αντικείμενο μου ή πείρα που να πλησιάζει τη δική μου, καταφέρονταν εναντίον μου δημοσίως», αναφερόμενος ιδιαίτερα στον καθηγητή Δημήτρη Ξενάκη, ο οποίος είχε επανειλημμένως διατυπώσει αντιρρήσεις. Το ίδιο κάνει και για τον καθηγητή του ΑΠΘ Γιώργο Μαργαρίτη, αποφεύγοντας έτσι να απαντήσει στη σωρεία ουσιαστικών κατηγοριών που του έχουν απευθύνει για την επιστημονικότητα του έργου του και την επιλεκτική χρήση στοιχείων που οδηγούν σε επικίνδυνα παραπλανητικά συμπεράσματα. Κατηγορεί επίσης τα μέλη του τμήματος ότι συνέβαλαν στις συκοφαντικές και υβριστικές επιθέσεις που έχει δεχτεί, όπως π.χ. από το βουλευτή Ηρακλείου και γραμματέα της αξιωματικής αντιπολίτευσης Λευτέρη Αυγενάκη, καθώς και τον επίτιμο ΑΓΕΕΘΑ Μανούσο Παραγιουδάκη, ενώ θεωρεί πως η μομφή του τμήματος, όπως διατυπώνεται στην απόφαση που του επιδόθηκε, είναι αόριστη και ανεπίδεκτη.
Στη συνέχεια της επιστολής του προσπαθεί να θολώσει τα νερά σχετικά με τις θέσεις που είχε διατυπώσει για τους «δεξιούς» Εβραίους, που πήραν τις αποζημιώσεις, και αντιστρέφει την κατηγορία λέγοντας ότι το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης είναι εκείνο που αμφισβητεί την αξιοπιστία των επιζώντων του Ολοκαυτώματος. Κατηγορεί ολόκληρο το τμήμα ότι τον συκοφαντεί διαστρεβλώνοντας όσα είχε πει, μη διστάζοντας να απειλήσει πως δε θα το ανεχτεί πλέον αυτό. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι «ουδέποτε κατηγόρησα Εβραίους που ψήφιζαν το τότε κυβερνών κόμμα, όπως παραπλανητικά διατυπώνει στην απόφασή του το τμήμα, παρά μόνο την τότε ελληνική κυβέρνηση». Δηλαδή δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης!
Στη συνέχεια προσπαθεί εκ νέου να ταυτίσει την απόφαση ανάκλησης με τις πρακτικές καταπιεστικών καθεστώτων (σε παλαιότερη συνέντευξη είχε πει «πως κάτι τέτοιο είχαν κάνει μόνο οι ναζί»), ενώ δε διστάζει να κατηγορήσει τους πανεπιστημιακούς ως εθνικιστές! Προσπαθεί μάλιστα να αποδώσει την απόφαση ανάκλησης «σε προσωπικές επιδιώξεις και αντιπαραθέσεις», χωρίς να εξηγεί όμως μεταξύ ποιων, αφού η απόφαση του τμήματος ήταν ομόφωνη, συμπεριλαμβανομένων της προέδρου του τμήματος Ήβης Μαυρομούστακου και του Αθανάσιου Γκιούρα, οι οποίοι είχαν εισηγηθεί αρχικά την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα, αλλά και τον είχαν ένθερμα υποστηρίξει στη δίκη του στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ρεθύμνου.
Τέλος, επικαλείται τη σκόπιμη, κατά την άποψή του, απουσία του αποτελέσματος της δίκης από την απόφαση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, τα μέλη του οποίου κατηγορεί ως υπερασπιστές ενός αντισυνταγματικού νόμου που προσπαθεί να φιμώσει την επιστήμη. Δε διστάζει, μάλιστα, να εγκαλέσει το Πανεπιστήμιο Κρήτης «να προβληματιστεί για τη δικαστική ήττα πολλών από τους καθηγητές του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και να διερευνήσει το ακαδημαϊκό τους ήθος».
Καταλήγοντας ο Χάινς Ρίχτερ προειδοποιεί ότι τυχόν αφαίρεση του τίτλου του θα έχει πολύ δυσάρεστες επιπτώσεις όχι μόνο για το Πανεπιστήμιο, αλλά και για ολόκληρο τον κρητικό λαό. Στη βάση ότι το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης έχει παραδοθεί στις ορέξεις ορισμένων καθηγητών που επιθυμούν να συνεχίσουν με άλλο τρόπο τη δικαστική του δίωξη και ότι όλες οι εις βάρος του αιτιάσεις που εμπεριέχει η απόφαση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης είναι ανυπόστατες, καλεί το αρμόδιο όργανο για την ανάκληση του τίτλου, την Κοσμητεία της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών, να απορρίψει την πρόταση του τμήματος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Ρίχτερ ουδεμία αναφορά κάνει για το επίμαχο του βιβλίου του, δηλαδή το αν οι Κρήτες προκάλεσαν τα αντίποινα των Γερμανών και κατά συνέπεια ήταν νόμιμα. Εντούτοις συμπεριλαμβάνει κάποια από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν και στη διάρκεια της δίκης. Αντιθέτως, επιχειρεί να ενισχύσει τη θέση του για το ανύπαρκτο των οφειλομένων από τη Γερμανία αποζημιώσεων με επιπλέον επιχειρήματα και βιβλιογραφικές πηγές, που μπορούν να ανευρεθούν στα αρχεία του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών.
Είναι επίσης αξιοπρόσεκτα θλιβερή η προσπάθειά του να αντιστρέψει την πραγματικότητα γύρω από τους λόγους που οδήγησαν το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης να ανακαλέσει ΟΜΟΦΩΝΑ την προηγούμενη απόφασή του, με την οποία έλαβε τον τιμητικό τίτλο του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ο κ. Ρίχτερ, αμετανόητος, προσπαθεί εκ νέου να κατηγορήσει τα μέλη του τμήματος και τους υπόλοιπους ακαδημαϊκούς που είχαν διαφορετική άποψη για το έργο του, χαρακτηρίζοντάς τους ως σταυροφόρους και εθνικιστές που αμαυρώνουν το μέλλον του τόπου.
Ρεπορτάζ: Γιώργος Σαχίνης - click neakriti.gr
|
