Της Κατερίνας Μηναδάκη
Πόσο δύσκολο πράγμα η αποκαθήλωση! Είναι η λέξη της ημέρας....
Μόνο που η Αποκαθήλωση του Θεανθρώπου ήταν ένα βήμα πριν την Ανάσταση του! Υπήρχε αυτό το δεδομένο.
Τι γίνεται όμως με την αποκαθήλωση των απλών θνητών; Τι γίνεται όταν κάποιος από μικρός επίγειος θεός με δύναμη, εξουσία, χρήμα και μαγκιά βρεθεί σε βρώμικα κρατητήρια, με χειροπέδες στα χέρια, βυθισμένος στην ανυποληψία και χωρίς μία στην τσέπη; (αυτό το «μία στην τσέπη» δεν το πολυπιστεύω βέβαια...)
Αλήθεια, ο Άκης δεν πήγε ποτέ στην Ακολουθία των Ωρών; Δεν είδε ποτέ μια Αποκαθήλωση; Τόσο ισχυρός ένοιωθε; Σε όλες τις θρησκείες η ύβρις τιμωρείται!
Δε νομίζω να μπει κανείς Έλληνας στη διαδικασία να λυπηθεί τον πρώην υπουργό με τους ακριβούς γάμους, τα σπίτια, τις off shore, τα υποβρύχια, τις ράβδους χρυσού. Μπορεί όμως να ντραπεί ή να σκεφτεί πόσο κοροΐδο πιάστηκε, μπορεί να θυμώσει για την εξαπάτηση, για την ψεύτικη ελπίδα, για τα κλεμμένα όνειρα...
Αν κάποτε κάποιοι θαύμαζαν την κορμοστασιά του και ζήλευαν τα παλαμάκια που του χτυπούσαν οι άλλοι όταν χόρευε, ας σκεφτούν ότι σήμερα, περπατά με σκυμμένο κεφάλι, και τα ίδια χέρια που έπαιζαν τότε παλαμάκια, σήμερα μπορεί να τον κρατούν από το λαιμό.
Όπως στρώνει κανείς...κοιμάται!
Καλή Ανάσταση! klik prismanews
Πόσο δύσκολο πράγμα η αποκαθήλωση! Είναι η λέξη της ημέρας....
Μόνο που η Αποκαθήλωση του Θεανθρώπου ήταν ένα βήμα πριν την Ανάσταση του! Υπήρχε αυτό το δεδομένο.
Τι γίνεται όμως με την αποκαθήλωση των απλών θνητών; Τι γίνεται όταν κάποιος από μικρός επίγειος θεός με δύναμη, εξουσία, χρήμα και μαγκιά βρεθεί σε βρώμικα κρατητήρια, με χειροπέδες στα χέρια, βυθισμένος στην ανυποληψία και χωρίς μία στην τσέπη; (αυτό το «μία στην τσέπη» δεν το πολυπιστεύω βέβαια...)
Αλήθεια, ο Άκης δεν πήγε ποτέ στην Ακολουθία των Ωρών; Δεν είδε ποτέ μια Αποκαθήλωση; Τόσο ισχυρός ένοιωθε; Σε όλες τις θρησκείες η ύβρις τιμωρείται!
Δε νομίζω να μπει κανείς Έλληνας στη διαδικασία να λυπηθεί τον πρώην υπουργό με τους ακριβούς γάμους, τα σπίτια, τις off shore, τα υποβρύχια, τις ράβδους χρυσού. Μπορεί όμως να ντραπεί ή να σκεφτεί πόσο κοροΐδο πιάστηκε, μπορεί να θυμώσει για την εξαπάτηση, για την ψεύτικη ελπίδα, για τα κλεμμένα όνειρα...
Αν κάποτε κάποιοι θαύμαζαν την κορμοστασιά του και ζήλευαν τα παλαμάκια που του χτυπούσαν οι άλλοι όταν χόρευε, ας σκεφτούν ότι σήμερα, περπατά με σκυμμένο κεφάλι, και τα ίδια χέρια που έπαιζαν τότε παλαμάκια, σήμερα μπορεί να τον κρατούν από το λαιμό.
Όπως στρώνει κανείς...κοιμάται!
Καλή Ανάσταση! klik prismanews