Με αφορμή τον μεγάλο αριθμό ζευγαριών που με επισκέπτονται, σε αυτό το άρθρο θα εστιάσω στην οικονομική κρίση που επηρεάζει τη σχέση τους, απειλώντας τόσο τη συναισθηματική όσο και την ερωτική εικόνα τους. Σήμερα οι σχέσεις των ανθρώπων περνούν την πιο δύσκολη φάση, που φαίνεται να γίνεται δυσκολότερη τις επόμενες ημέρες, φωτογραφίζοντας τη φτώχεια και τη μιζέρια που βιώνουν οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Για να αναλύσω τις σκέψεις μου γύρω από το θέμα αυτό, παίρνω για παράδειγμα ένα φρεσκοπαντρεμένο ζευγάρι που στα πρώτα του βήματα «τρώει σφαλιάρες» αλλά και απογοητεύσεις κάτω από τις οικονομικές και διαπροσωπικές φορτίσεις που το σημαδεύουν. Το ερώτημα είναι τι επιπτώσεις θα φέρει αυτό στην καθημερινότητά του. Πόσο ο άνδρας και η γυναίκα μπορούν να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση χωρίς να φαγωθούν; Είναι αλήθεια ότι ο άνδρας γκρεμίζεται και η γυναίκα φορτίζεται ιδιαίτερα όταν μέσα στη ζωή τους έρθει και ένα παιδί. Ουσιαστικά δηλαδή όταν η σχέση μεγαλώσει και γίνει οικογένεια, τότε νιώθουν στο πετσί τους τις απαιτήσεις που δημιουργούνται αλλά και την ανεπάρκεια που τους εγκλωβίζει.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: οι νέοι άνθρωποι που διαμορφώνουν τις σύγχρονες ερωτικές σχέσεις, μπροστά στους φόβους που προκαλούν η ανεργία, η διαρκής επαγγελματική υποτίμηση, η κοινωνική ρευστότητα και η αβεβαιότητα για το μέλλον, πολλές φορές καταλήγουν να χάνουν παντελώς την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή τους.
Γι’ αυτούς, και κυρίως για τους άνδρες, το γεγονός αυτό μπορεί να φέρει ισχυρά εμπόδια στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν μια σχέση και να δεσμευτούν. Η αδυναμία τους να αντεπεξέλθουν στα ενδεδειγμένα πρότυπα του σύγχρονου τρόπου ζωής, που θέλουν από τη μία τον άνδρα πλούσιο, όμορφο, πνευματώδη και σεξουαλικό κυνηγό και από την άλλη τη γυναίκα μοντέλο, επαγγελματία, περιπετειώδη γκόμενα, μάνα και νοικοκυρά, συχνά τους μπερδεύει και τους απομακρύνει από το πεδίο της σεξουαλικής διεκδίκησης, του φλερτ και της συναισθηματικής εμπλοκής, οδηγώντας τους στη μοναξιά και την απομόνωση. Τα στερεότυπα που ακούγονται για τον άνδρα είναι: «Μα πού πήγαν όλοι οι άνδρες, οι άνδρες είναι μ…κες», ενώ εκείνος απαντά: «Οι γυναίκες σήμερα έχουν υπερβολικές απαιτήσεις και είναι απλησίαστες».
Αν σκεφτεί κανείς ότι ο γάμος ξεκινάει μετά τα 30 και για τους δύο, τόσο η νιότη όσο και η γονιμότητά τους χάνονται μπροστά στις ανεκπλήρωτες απαιτήσεις τους. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτού του σεναρίου είναι η αύξηση των διαζυγίων και η μείωση των γάμων.
Ο φόβος, μέσα στην οικονομική πίεση, απομακρύνει τους ανθρώπους από τη δέσμευση με το απλό σκεπτικό «καλά περνάω και μόνος μου, χωρίς να βάζω στο κεφάλι μου φουρτούνες». Και φυσικά δεν μπαίνει καν στο μυαλό αυτών των ανθρώπων η σκέψη για παιδί. Με αυτή την εικόνα, τα ζευγάρια που προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανά μέσα από τον εφιάλτη της κρίσης δείχνουν μια ιδιαίτερη δύναμη να διαχειριστούν τις δυσκολίες τους, να συμβιβαστούν με τα λίγα και να επικοινωνήσουν όσο πιο ανοιχτά μπορούν, κρατώντας τη σχέση. Αυτό, όμως, γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Από τα ζευγάρια που βλέπω, ο θυμός, η αλληλοχρέωση, η εύκολη παραίτηση και η συνεχής υποτίμηση δημιουργούν μια παθολογία που εκπέμπεται στην κοινωνία και προβάλλεται ως αρνητική διαφήμιση για όσους σκέφτονται να αποτολμήσουν τον γάμο.
Συμπερασματικά, αυτό είναι το πιο ανήσυχο σκεπτικό: πού πάνε οι νέοι άνθρωποι και πόσο έτοιμοι είναι να μπουν στη διαδικασία του γάμου, καθώς πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει και οι πιο πολλοί δεν είναι διατεθειμένοι να στερηθούν προσωπικές χαρές, αλλά και «το βόλεμα της ζωής που τους προσφέρουν οι γονείς τους».
Σήμερα ο νέος μπορεί να γνωριστεί, να ερωτευτεί, να γευτεί το σεξ χωρίς να δεσμευτεί συναισθηματικά, γεγονός ουσιαστικά που απαντάει στο γιατί πλέον ο γάμος δεν αποτελεί απαραίτητο μέρος της ζωής του. Η οικονομική κρίση ευνοεί περισσότερο την ευκαιριακή επιβίωση παρά το δυνατό κολύμπι στη ζωή του παντρεμένου.
Σε όσους από μας η σημερινή ζωή δημιουργεί ανοιχτούς προβληματισμούς για το πού πάμε και πώς θα πάμε, θα καταλήξουμε ίσως σε ένα ουσιαστικό συμπέρασμα: οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται, οι προσδοκίες χαμηλώνουν και οι στόχοι μικραίνουν. Το όφελος όμως που αποκομίζουμε μαζί με τα λιγότερα χρήματα είναι η ίδια η ανθρώπινη αξία όταν εκφράζεται και διεκδικεί μια αληθινή ζωή: «Με αυτόν που διαλέγεις και το παλεύεις!».
klik porotothema.gr
