Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Ακολουθώντας το κοινώς λεγόμενο ότι για να αποκτήσει ο άνθρωπος παιδεία και ορθό τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των δυσκολιών που καθημερινά και όλο αυξανόμενα παρουσιάζονται στην Κοινωνία μας , η πρώτη πηγή παροχής βάσεων και εφοδίων για την μετέπειτα πορεία του είναι η Οικογένεια και το Σχολείο, μας οδήγησαν στην σκέψη να οργανώσουμε μια συζήτηση με έναν ειδικό ο οποίος θα ζητήσουμε να μας δώσει τον τρόπο και τα εφόδια ώστε να δώσουμε στα παιδιά μας να κατανοήσουν ότι η διαφορετικότητα δεν είναι μειονέκτημα και ο κοινωνικός αποκλεισμός των παιδιών με ιδιαιτερότητες είναι ο φαύλος κύκλος μέσα στον οποίο αν παραμείνουμε απλά θα τις σκεπάζουμε και δεν θα τις θεραπεύουμε.
Ο οικογενειακός ιστός, προστατευμένος από εξωγενείς παράγοντες , φιλτράρει τις πληροφορίες που κατευθύνονται προς τα παιδιά – μέλη της οικογένειας – με φίλτρα που πολλές φορές σχετίζονται με τα δικά τους βιώματα, τον κοινωνικό περίγυρο όπου ζουν και εδράζονται , τις πολιτικές – θρησκευτικές πεποιθήσεις τους και άλλα τέτοιας μορφής .
Με σκοπό την «προστασία» των παιδιών μας που αποτελεί το πλέον συνηθέστερο «ακλόνητο» επιχείρημα τους δίνουμε πληροφορίες χρησιμοποιώντας διαύλους επικοινωνίας του επιπέδου … είσαι το καλύτερο, το ομορφότερο, το εξυπνότερο, το τέλειο, διαστρεβλώνοντας κάποιες φορές την αλήθεια και την πραγματικότητα που και οι ίδιοι μας δεν θέλουμε να δούμε.
Έτσι λοιπόν ανατρέφουμε τα παιδιά μας με υποκειμενικά κριτήρια, λαμβάνοντας πολύ σοβαρά ότι για να είσαι το καλύτερο παιδί , πρέπει να μιλάς σωστά (σαν μεγάλος), να τρέχεις γρηγορότερα από τον άνεμο, να βλέπεις μέσα και στην νύχτα, να είσαι ψιλό παιδί με ωραίο σώμα , να είσαι παιδί με λευκό δέρμα, να μιλάς καλά την γλώσσα σου και άλλα τέτοια.
Οτιδήποτε λοιπόν διαφέρει από τα πρότυπα που έχουμε μεταφέρει στα παιδιά μας ως τέλεια, αποτελεί μειονέκτημα , ελάττωμα , διαφορετικότητα.
Η διαφορετικότητα στην οικογένεια τις περισσότερες των περιπτώσεων καλύπτεται με εικονικά πλεονεκτήματα και ντύνεται με ανούσια επιχειρήματα ώστε να κρύψει το πρόβλημα.
Έλα όμως που η προστασία αυτή κρατάει λίγο…. Γιατί έρχεται η ώρα του σχολείου. Το σχολείο είναι η πρώτη ευκαιρία τα παιδιά μας να αντιληφθούν την διαφορετικότητα. Εδώ δεν υπάρχει το πέπλο της αληθοφάνειας , ούτε η μαμά και ο μπαμπάς αλλά ακόμη και η γιαγιά και ο παππούς που θα φροντίσουν να μετατρέψουν την αλήθεια σε ψέμα. Τα παιδιά μας συναναστρέφονται δυστυχώς ή ευτυχώς με άλλα παιδιά και γίνονται μέλη της ίσως πιο αυστηρής και σκληρής κοινωνικής ομάδας , αυτής του σχολείου.
Στο σχολείο θα δουν και κάτι άλλο, μπορεί να δουν και να συναναστραφούν με άλλα παιδιά που θα τύχει να φορούν γυαλιά, να μην ακούν καλά, να μην μπορούν να περπατήσουν όπως αυτά, να τρέξουν όπως αυτά, να έχουν διαφορετικό χρώμα από αυτά, να μην μιλούν ακόμη καλά η ακόμη να μην μιλούν καλά την γλώσσα της χώρας ή την ντοπιολαλιά της περιοχής που ζούν και άλλα τέτοια «μειονεκτήματα».
Το Σχολείο και ειδικότερα η πρώτη-πρώτη βαθμίδα του θεωρούμε ότι αποτελεί το καλύτερο χρονικό σημείο παρέμβασης.
ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ
1ΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΑΡΧΑΝΩΝ
